Mijn doel voor dit jaar is om 1000km te wandelen, nu lijkt dit aardig wat… Dat is het dus ook! Ik merk meteen al na een paar weken dat ik achterloop. (weet iemand nog een woordgrapje?) De werkweken gaan zo druk en in de weekenden ben je veel bezig met huishouden e.d. Maar afgelopen week zondag was het zulk mooi weer, ik moest even wat kilometers inhalen. Een mooie wandeling is niet al te moeilijk te vinden, maar een lange wandeling die niet snel verveeld wordt toch best lastig.
Aangezien ik de laatste tijd al snel zit met een zere knie wou ik niet direct voor de 20km gaan, ik moet het opbouwen, dus dan maar 15km 🙂 het ging overigens erg lekker, dus nog een paar van 15km en dan stap ik naar de 20km om vervolgens aan het einde van het jaar minstens 1 keer per week 25km te lopen.
Klompenpad
Klompenpaden zijn op verschillende plekken in het land te vinden. Het is een initiatief om het gebruik van oude en nieuwe wandelpaden te stimuleren door ze met elkaar te verbinden. Uiteindelijk komt het erop neer dat je gedeeltelijk over de weg loopt, dan weer over een normaal pad om vervolgens op een plank balancerend een weiland-beekje over te steken. Ben je de ” normale ” bos- heidewandelingen een beetje zat? Dan is een klompenpad zeker een aanrader! Daar moet ik wel meteen bijzeggen dat het ene pad een stuk leuker is om te lopen dan een ander.
Wandeling Terbroeksepad
Het klompenpad Terbroeksepad begint vanaf de Spar in Zwartebroek en leidt je eerst een stuk door het dorp heen, waarna je de weilanden ingaat. De route is van oorsprong iets meer dan 11 kilometer, waarom het uiteindelijk 15km werd wordt later duidelijk.
Zoals hierboven al gezegd begin je in het dorp, het is een klein en rustig dorp, zeker op een zondag. Al snel wordt je een pad op geleid richting een boerderij, vervolgens staat er een bord het weiland in. Het is een mooie zonnige dag, al was er wel sneeuw verwacht en het vroor ook nog wel flink. De weilanden waren erg drassig maar ook bevroren, goede wandelschoenen zijn wel vereist bij een wandeling door het weiland. Natuurlijk kan je het ook gewoon op je klompen bewandelen… Met dit weer is een goede jas geen overbodige luxe en daarom heb ik ook mijn Fjällräven Skogsö Padded Jacket aangedaan, een robuuste jas die goed warm is maar ook flexibel tijdens het wandelen.
De route wordt met groene bordjes aangegeven, bij elke kruising is er wel een bordje te vinden. Al moet je soms wel goed kijken en opletten waar een bordje te vinden is, als je over een groot pad loopt en je wordt opeens een weiland ingestuurd dan staat er niet een groot bord (HIERHEEN) maar op de plek zelf is het bordje te vinden.
Zo gebeurde het dan ook dat we na ongeveer anderhalf uur lopen door de weilanden over een stuk asfalt moesten lopen, we liepen langs een aantal boerderijen. We hoorden geblaf en er kwam een monster van een hond op ons afrennen, hij was echt gigantisch! Met z’n tanden ontbloot renden hij op ons af, we stonden klaar om de greppel in te springen en zo weer het weiland op te rennen. Maar het bleek een kleine Jack Russel met grootheid waanzin te zijn… Pfew! Lachend om dit diertje liepen we rustig verder en verder, verder en verder… Tot we bij een kruispunt kwamen waar toch echt geen bordje stond.
Ik vond het al gek dat we een tijd geen bord gezien hadden, wel had ik een bord gezien voor de route vanaf de andere kant, ik verwachtte dan ook dat daar een bord te vinden was voor ons. Maar die zag ik niet. We besloten om te keren, we moesten toch echt kilometers maken. Het was gelukkig nog niet begonnen met sneeuwen.
We kwamen het bordje uiteindelijk tegen bij de boerderij van de Jack Russel, het bordje stond precies op een elektriciteit-kast naast de boerderij, vervolgens moesten we achter de boerderij langs lopen om ons pad te vervolgen. Dit hebben we dan ook maar gedaan, de hond was nergens meer te bekennen. Wel waren er een paar varkens die luid knorrend met ons meerende van achter de bosjes. Erg gezellig!
We hadden de hoop dat we vervolgens nog een weiland in zouden gaan, waar we tot onze heupen zouden wegzakken en met onze camera boven ons hoofd moesten struinen. Dit kwam echter niet, we kwamen uit in een dorpje en mochten een stuk langs een autoweg lopen. Dit was even een afknapper, ik vond het tot nu toe een erg mooie route. Veel mooie vogels gezien en de kans op een vosje was ook nog wel aanwezig, maar helaas.
Uiteindelijk werden we toch nog een weiland ingestuurd, hier stond nog een bord dat je beter langs de sloot kon lopen in de winter, omdat het wat drassig kon zijn. In de zomer zou je mooi tussen het mais doorlopen, maar daar was nu natuurlijk niks van over. Ik vond het onzin, en ben gewoon rechtdoor gelopen. Dat heb ik geweten ook… Al snel zakte ik weg en mijn bergschoen bleef met moeite aan m’n voet zitten. Nu had ik wel direct door als ik over de plek waar het mais in de zomer staat loop, je minder snel wegzakt. Dus deed ik dat maar. Het veld was zo’n 300 meter, aan het eind voelde ik mijn benen toch wel (die ik de rest van de route nog niet had gevoeld).
Conclusie
Het is een erg mooie route om te bewandelen, het is logisch dat je zo nu en dan over het asfalt moet lopen. Wat ik wel erg jammer vind, op het eind moet je een stuk door het dorp lopen om vervolgens weer het weiland in te gaan. Het was mooier geweest als het een en al weiland kon zijn, zodra je weer het dorp ingaat heb je ergens ook wel weer de behoefte om naar de auto te lopen. Het is voor mij niet het mooiste klompenpad wat ik gelopen heb, maar wel in vergelijking met de meeste kilometers. Ik wil hem in de zomer zeker nog een keer lopen, al zijn er nog genoeg andere paden.
Wil je wild zien is dit pad zeker geschikt, er zijn verschillende plekken op het pad waar duidelijke wildpaden zijn. Alleen dan moet je niet overdag komen maar aan het eind van de middag tegen het begin van de schemer.
Hieronder een paar foto’s van tijdens de wandeling.
Leuk, heerlijke wandeling!❤