Dit blog komt bijna twee jaar nadat we onze huwelijksreis hebben gemaakt pas online, mede doordat ik lange tijd met gemengde gevoelens terug heb gekeken naar de beklimming van de Kilimanjaro.
4 september 2019
Wauw… het is zover. Ons grootste avontuur gaat beginnen! Bijna een jaar hebben we hier naartoe geleefd. Getraind. In de zenuwen gezeten. Al zitten we dat laatste nog steeds, want onze huwelijksreis wordt er sowieso een om nooit te vergeten!
De komende drie weken gaan wij op reis in Tanzania. We hebben de reis opgedeeld in drie delen. De eerste week gaan we een enorme uitdaging aan: het beklimmen van de Kilimanjaro, het hoogste punt van Afrika met een hoogte van 5895 meter! De tweede week maken we kennis met de dieren van Tanzania op safari en de laatste paar dagen komen we heerlijk bij op Zanzibar. Alhoewel, niks doen is ook niks voor ons dus dat moeten we nog maar zien…
Met volgepakte bagage (kleding voor -20 °C tot + 40 °C) gaan we al vroeg naar Schiphol. De vlucht gaat goed en snel voorbij. We hebben fijne plekken met veel beenruimte. We kijken regelmatig uit het raam en zien op een gegeven moment beneden ons zelfs een oneindige woestijn. Annemarie en ik zijn allebei nog nooit in Afrika geweest dus we kijken onze ogen uit.
Het vliegtuig landt in Arusha en als we uitstappen komt de zwoele geur ons al tegemoet. De maan hangt als een soort sikkel ondersteboven in de lucht en is heel groot! Het is 20:00 uur als we de aankomsthal binnenlopen. Het ziet er klein uit dus we hebben goede hoop snel naar onze accommodatie te kunnen! Het tegendeel is echter waar, pas 3 uur later zijn we staan we buiten, als allerlaatsten… Gelukkig staat onze chauffeur Edward al klaar en worden we naar de Ilboru Lodge gebracht.
Het laatste stuk naar de lodge krijgen we een ‘African massage’ zoals een slechte weg daar ook wel wordt genoemd. Het is nog een en al bedrijvigheid in Arusha, ook al is het bijna midden in de nacht! Overal staan mensen met karretjes langs de weg om etenswaren te verkopen.
Als we aankomen bij de Ilboru Lodge willen we onze bagage uit de auto pakken en naar de receptie lopen. Maar daar komt niks van in. Porters staan ons al bij de ingang op te wachten en tillen onze bagage. Eerst naar de receptie en dan naar ons huisje. Het voelt gek, we zijn gezond en onafhankelijk genoeg om dit zelf te kunnen, maar willen niet onbeleefd zijn. Zeker omdat zij hier hun geld mee verdienen, heel dubbel allemaal.
Om 00:00 uur zijn we er dan eindelijk, in ons huisje. Het ligt prachtig in een tuin vol lampjes en kaarsjes! Bij binnenkomst worden we welkom geheten door een salamander 🙂 We pakken de belangrijkste spullen uit en duiken snel ons bed in… Morgen nog een dag rust en daarna gaan we echt aan de bak!
Hallo Roderick en Annemarie,
Wat een mooi en opgewekt begin van jullie reis, benieuwd naar de verdere avonturen!