Blauwe meren in Icefield Parkway

We zijn wakker geworden op de parkeerplaats aan de voet van de Athabasca Glacier. De wekker extra vroeg gezet, zodat we nog naar de gletsjer kunnen zonder dat er toeristen zijn. Het is nog muisstil op de parkeerplaats, we zijn blijkbaar de enige die zo vroeg opstaan.

Op de gletsjer lopen al een paar mensen, ik dacht eerst dat we de gletsjer ook op zouden mogen. Dit blijkt wel te kunnen maar wordt sterk afgeraden, aangezien we toch al op de gletsjer zijn geweest hebben we dat maar niet gedaan.

We gaan vandaag op weg naar Banff, in Banff National Park. Onderweg zullen we veel blauwe meren bezoeken. Voor het blog zullen het waarschijnlijk vooral veel foto’s zijn van blauwe meren.

North Saskatchewan River

Nadat we weg zijn gereden bij de gletsjer rijden we al vrij snel richting de bergen. Hier volgt ook een uitkijkpunt die je zeker niet mag overslaan. Je kijkt uit over de North Saskatchewan River. De weg waar we overheen moeten rijden ligt kronkelig voor ons tussen de bomen. Pollock Mountain steekt aan de horizon omhoog, de berg heeft een bijzondere structuur.

Het uitkijkpunt ligt in een bocht omlaag (of omhoog, als je vanuit Banff naar Jasper gaat).

Weeping Wall

We rijden naar beneden en na een paar bochten komen we op de rechte weg. Aan het einde van de weg vlak voor Pollock Mountain is een kleine parkeerplaats waar je naar de Weeping Wall kan kijken.

Waarom het zo wordt genoemd weet ik niet, er is verder ook niet veel informatie over te vinden. Er zijn een paar kleine watervallen die daar naar beneden lopen.

Wildlife op de Icefield Parkway

We sprongen uit onze stoel toen we na een bocht over een lange weg uit keken, in de verte zagen we wat over de weg lopen. Het kwam op ons af. We rijden er rustig op af en pakken de camera, vlak voor ons rent een Coyote over de weg. Ik pak de camera aan, gaat de camera niet aan!

Omdat het een koude nacht was geweest en we de camera niet konden opladen, hadden we de batterijen in onze zakken gedaan. De Coyote rent ondertussen van de weg af, we wachten rustig af en zien dan de Coyote in onze spiegels weer de weg op rennen. Hij rende nu van ons af en hebben er helaas geen foto van kunnen maken. ’s Avonds hebben we nog naar de beelden van de GoPro gekeken, er zit alleen een foto tussen dat we stilstaan langs de kant van de weg.

Ik heb een foto online opgezocht, de foto is dus niet door mij gemaakt. Maar dit was precies het dier dat we zagen lopen.

Enthousiast maar ook balend rijden we verder, nog geen twee kilometer verder vliegen er een paar raven en een grote bruine vogel langs. In de top van de bomen zie ik een Bald Eagle zitten. Toevallig zit er vlak achter een parkeerplaats en we parkeren om de vogels te bekijken.

Het zijn drie Bald Eagles, twee jonge dieren met een wat ouder dier. Het oudere dier kijkt rustig toe vanaf een hoge boom hoe de jonge dieren aan het ruziën zijn met de raven.

Blasting Zone

De Icefield Parkway is een lange weg waar je je ogen uitkijkt, er zijn genoeg mooie plaatjes te laten zien. Maar je kan wel met je camera en je telefoon aan blijven zitten. Wachtend op die mooie berg, prachtige meer of fantastische wildlife.

Er volgt een waarschuwingsbord, we minderen snelheid en moeten stoppen. Voor ons worden rotsen opgeblazen, op het moment dat wij aankomen is de knal net geweest. We zien de stof boven de bomen uitkomen. 10 minuten later mogen we gelukkig weer rijden.

Mistaya Canyon

De eerste echte uitstap van vandaag is bij Mistaya Canyon. Vanaf de parkeerplaats is het ongeveer 5 minuten lopen, het pad naar de kloof is vrij steil.

Je komt uit bij een brug waar vandaan je de kloof in kan kijken, aan de andere kant van de brug kijk je naar een waterversnelling voordat het water de kloof instroomt. Als je de brug overloopt kan je een eind doorlopen en zelfs een pad omhoog voor een wat langere hike.

Als je het pad verder volgt verschijnen er een paar paden die je richting de snel stromende rivier leiden. Vanaf hier heb je uitzicht op een eilandje die ervoor zorgt dat de rivier even gesplitst wordt.

Waterfowl Lakes

We komen uit bij een groot blauw meer langs de kant van de weg, dit blijkt het eerste meer van de Waterfowl Lakes te zijn. Er is nog maar net plek om te parkeren. Gelukkig maar, want het uitzicht is fantastisch! Het is ondertussen warm geworden, waar we net nog liepen met een donsjasje kunnen we nu in ons t-shirt lopen.

Bow Lake

Nadat we een stukje verder rijden komen we uit bij een lodge waar we met de camper niet mogen staan, de lodge ligt aan Bow Lake. Gelukkig zit er aan het begin een parkeerplaats, we lunchen lekker in de zon met uitzicht op het meer. Nadat we klaar zijn lopen we over een pad richting het meer, er is hier helemaal geen toerist!

Vanaf het meer kan je over een grindstrand richting de lodge lopen, hier verschijnen de toeristen weer. Vanaf hier staat de zon niet helemaal lekker om mooie foto’s te maken. Aan de andere kant van het meer is ook nog een parkeerplaats, maar deze staat helemaal vol.

Peyto Lake

Het beroemde Peyto Lake! Het was verschrikkelijk hier een goede parkeerplek te vinden, we hebben uiteindelijk samen met een andere camper dubbel geparkeerd waar eigenlijk geen parkeerplek was. Toen we terugkwamen stonden er nog twee campers naast ons, die vonden het ook wel een goed idee. En dan te bedenken dat het geen hoog seizoen is, hoe moet dat als het hoog seizoen is?

Het pad richting het uitkijkpunt van Peyto Lake is soms vrij steil. Aangezien het een week geleden had gesneeuwd en tot die tijd constant erg koud was, lag er een laag ijs op de paden. Af en toe gleden we dan ook weer een stukje naar beneden.

Boven aangekomen kwamen we in het nest van de Aziaten, er was geen vrij plekje meer te vinden. Uiteindelijk hebben we ons a-sociaal tussen de Aziaten doorgedrongen. Ik ben niet iemand die snel boos wordt, maar als je iemand niet de ruimte geeft kan ik snel geïrriteerd raken.

Vanaf het uitkijkpunt kan je hele mooie foto’s maken, maar als je een stapje verder wilt gaan moet je een stuk naar beneden lopen. Daar stonden ook nog veel Aziaten, maar had je al meer vrije plek om foto’s te maken.

Ik zag dat er een steil pad naar beneden ging, keek Annemarie lief aan en klom naar beneden. Het was af en toe erg glibberig door de modder heen en de losse stenen. Maar het was zeker goed te doen! Ik kwam uit op een rots waar vandaan ik prachtige foto’s kon maken.

Natuurlijk zijn mensen kuddedieren, al snel volgde een Aziaat mij en zo nog meer. Ik klom weer omhoog en zei tegen Annemarie dat ik nog wel lager wilde. Ik kon haar overhalen om mee te gaan en samen klommen we naar beneden.

We kwamen uit op een punt waar nog maar weinig mensen waren geweest de afgelopen weken, je had alsnog prachtig uitzicht over het meer. De groep toeristen die bovenstonden hoorde je niet meer.

Crowfoot Glacier Lookout

Een mooie gletsjer die we helaas niet goed konden bekijken is de Crowfoot Glacier. We zagen hem vanuit de verte al in de bergen liggen, het lijkt echt op een kraaienpoot. Een bijzondere gletsjer om te zien. Helaas was er geen plek op de parkeerplaats en moesten we doorrijden.

Herbert Lake

Een minder groot en bekend meer is Herbert Lake, maar hij is er niet minder mooi om. Het meer ligt bijna direct tegen de parkeerplaats aan, er zit een stukje bos tussen de parkeerplaats en het meer.

We lopen door het bosje heen en maken een paar foto’s, plots horen we een eekhoorn alarm slaan. Een geluid wat je in Canada meerdere keren per dag hoort en als je het eenmaal door hebt direct herkend.

We zochten de eekhoorn en zagen dat hij voor ons op een boom zat, hij keek alleen niet naar ons maar naar de andere kant. Waar we zo op het eerste gezicht niks zagen…

Het eekhoorntje ging weer naar beneden en rende naar een boom waar allemaal dennenappels lagen, maar er zat ook water groters. Het diertje sprong tegen het grote “object” aan en huppelde snel weer weg en weer heen. Hij was er blijkbaar niet blij mee dat daar iets lag.

Het grote “object”  werd ineens groter en bewoog, toen het onder de boom vandaan kwam konden we zien wat het was. Onder de boom van de eekhoorn zat een Kraaghoen uit te rusten. Ik had nog nooit een Kraaghoen gezien en kwam dichterbij om er een betere foto van te maken. Heel voorzichtig liep het diertje verder maar hield mij goed in de gaten. Het gaf grappige scenes op en een paar mooie foto’s. Uiteraard hebben we na de hoen nog genoten van het uitzicht bij Lake Herbert!

Banff

Na de mooiste blauwe meren langs de Icefield Parkway te hebben gezien komen we aan in Banff. We rijden naar de Tunnel Mountain Trailer Coart waar we de komende nacht zullen overnachten. We claimen onze plek en rijden door naar Downtown Banff.

Banff is een erg gezellig plaatsje met vooral veel souvenir winkels, maar tussen die souvenir winkels tal van leuke andere winkeltjes. Zoals het Grizzly House Steakhouse (restaurant), Mary’s Popcorn Shop maar ook een kerstwinkel! We konden de verleiding niet weerstaan om niet naar binnen te lopen en waande ons alvast in de kerstsferen…

Na het bezoeken van het bezoekers centrum lopen we naar de expeditie kantoren. Helaas zijn er de afgelopen tijd geen beren meer gezien, er worden ook geen beren tours meer aangeboden. We hebben het opgegeven om nog een beer tegen te komen. In Canada voor een fantastische vakantie, maar ook een beetje voor de beren. Helaas! Het blijft de natuur.

We ploffen neer bij een restaurant waar ik een flink glas Peach Cider drink en Annemarie een cocktail. Ik upload ondertussen het vorige blog. Na afgerekend te hebben bezoeken we nog een paar winkels en gaan daarna terug naar de campground.

Tunnel Mountain Trailer Court

Tunnel Mountain Trailer Court is een gigantische campground waarvan rond deze tijd van het jaar het grootste deel is afgesloten. De douche was weer zoals alle andere campgrounds. Vanaf de campground heb je uitzicht op de Rundle berg.