We hebben gister een erg drukke dag gehad dus willen het vandaag even wat rustiger aan doen. We rijden vandaag over de Bow Valley Parkway richting Banff, de Bow Valley Parkway staat erom bekend veel wildlife te kunnen zien.
We staan niet te laat op en verlaten de campground. We rijden een stukje door het mooie plaatsje Banff, jammer dat we alweer zo snel weggaan.
Bow Valley Parkway
We moeten een stuk over de snelweg heen maar komen al snel uit bij de afslag voor de Bow Valley Parkway. Voor ons rijden nog twee auto’s. De voorste gaat op de Bow Valley Parkway bijna voetstaps over de weg, wat wij prima vinden!
Terwijl we langzaam over de weg rijden kijken we rustig om ons heen diep de bossen in. Al rijden we erg langzaam, het is alsnog lastig iets te herkennen als je aan het rijden bent. Een dier moet wel heel dichtbij zitten, wil je het kunnen herkennen.
We rijden met bochten over heuvels door de bossen heen, aan de rechterkant volgt een bord met Fire Zone 1993. Voor ons zien we een heuvel met afgebrande bomen en ondertussen ook al nieuwe bomen. Het is een kale heuvel vergeleken met de bossen ernaast.
Een eindje verderop zien we een auto stilstaan met mensen uit de auto. De auto’s voor ons minderen vaart en gaan ook naar de zijkant, wij volgen. Al vrij snel zien we het dier staan, een Witstaarthert staat op een heuveltje van de bosjes te eten. Het dier, een jong mannetje stoort zich niet aan ons en kauwt lekker verder.
We kunnen het dier goed bekijken terwijl we uit de auto stappen. Achter ons komen meer auto’s aan waaronder ook een camper, deze camper remt op het laatste moment zo hard dat het dier ervan schrikt en verder loopt.
We wachten even maar het dier komt niet meer terug, de auto’s halen ons ondertussen in en het wordt weer rustig. De auto waar wij constant achter reden gaat ook weer de weg op en wij volgen hem. Honderd meter verderop komt het dier plots weer een heuvel op en kijkt ons aan. We rijden langzaam met de camper naar het dier toe terwijl het dier rustig staat te eten.
We staan op ongeveer 3 meter afstand terwijl het dier rustig de rode blaadjes van een bosje afsnoept.
We rijden verder en gaan richting Johnston Canyon, de auto voor ons rijdt nog steeds erg rustig en ondertussen onstaat er achter ons een file. Een paar auto’s proberen in te halen maar op deze weg is dat niet echt mogelijk. We kronkelen tussen de heuvels door en genieten!
Aangekomen op een tweebaans weg, waar we vlakbij Johnston Canyon zijn scheert een grote SUV langs ons heen en al toeterend voegt hij in voor de voorste auto. Ik snap dat hij geïrriteerd raakt dat mensen langzaam rijden, maar op deze weg mag je sowieso maar 50 kilometer per uur, daarnaast kan je ook de snelweg ernaast gebruiken om ergens snel te komen.
We zijn aangekomen bij de parkeerplaats voor RV’s bij Johnston Canyon, er zijn bijna de enige.
Johnston Canyon
Johnston Canyon is een mooie kloof, die uitkomt bij een waterval voordat de kloof te breed wordt om nog een kloof te noemen.
Annemarie had ontdekt dat er een grote rots te vinden zou zijn die je vanuit een grot kon bekijken. De rots hebben we, nu we achteraf kijken, wel gezien. Maar de plek om de rots vanuit een grot te bekijken niet. Blijkbaar hadden we hiervoor van het pad af moeten gaan. Erg jammer, het uitzicht vanuit de grot is waanzinnig en de foto’s die je er online over vindt zeggen genoeg.
Onderaan staat de Johnston Canyon resort, vanaf hier begint onze hike. Vanaf de camper naar boven en weer terug hebben we 14,7 kilometer gelopen.
Na ongeveer een kilometer lopen over een pad dat is aangelegd aan de zijkant van de kloof kom je uit bij de Lower Falls. Pilaren zijn in de rotsen bevestigd met hierop grote platen om over te lopen. Zo beleef je de kloof op een unieke manier dan alleen onderaan de kloof te lopen. Dit is overigens ook niet mogelijk aangezien er een snel stromende rivier zit.
Bij de Lower Falls is een brug over de rivier gemaakt, vanaf de brug kan je goed de waterval zien. Aan de andere kant van de brug is er een kleine grot waar je door kan om dichterbij de waterval te komen. Als het druk is sta je hier even in de rij, maar het is wel de moeite waard om even een kijkje te nemen.
De Upper Falls liggen vanaf de Lower Falls nog zo’n twee kilometer verderop. Om hier te komen moet je soms een vrij steil pad volgen. Aan je rechterkant stroomt de rivier met af en toe een kleine waterval.
Als je aankomt bij de Upper Falls zie je eerst een grote gelige rotswand die erg nattig is, in deze rotswand zijn een paar grotten te zien. Om de Upper Falls te zien moet je weer een soort brug op, vervolgens kijk je om een rots heen naar de Upper Falls. Weer een mooie waterval, als je er staat moet je oppassen dat er geen druppels op je camera komen.
Zo’n honderd meter verderop kan je de Upper Falls van bovenaf bekijken, ook is er net iets voor de Upper Falls nog een wat kleinere waterval.
Hier stopt de Johnston Canyon en gaat het pad door de bergen in.
Inkpots
De Inkpots zijn vijf (volgens Lonely Planet 6) blauw-groene bronnen, waar bronwater door het zand omhoog komt. In de bronnen zijn cirkels te zien waar het water door de grond naar boven komt, je ziet het water er natuurlijk niet uitkomen maar af en toe komen er ook bubbels lucht mee omhoog.
De Inkpots verschillen van kleur doordat de ene bron sneller water toegevoegd krijgt dan de ander. De wat lichtere groene bronnen worden langzamer gevuld dan de helder blauwe bronnen.
De bronnen hebben het gehele jaar door een temperatuur van ongeveer vier graden. In deze tijd van het jaar bevriezen de meren wel.
Om bij de Inkpots te komen moet je vanaf de Upper Falls in de Johnston Canyon nog iets meer dan 3 km lopen/klimmen. Ik zeg klimmen omdat sommige delen van het pad behoorlijk steil zijn, het is geen gek idee om hier wandelstokken te gebruiken.
Je loopt over smalle en brede paden aan de kant van de berg, hoge bomen dansen krakend in de wind terwijl je er langs loopt. Een griezelig gezicht.
We zijn goed voorbereid op pad gegaan en heb de berenspray in de zijvak van mijn tas gedaan. Bij elke bocht die we maken, maken we wat extra geluid. We zijn niet de enige die naar boven zijn gelopen, maar alsnog liever extra voorzichtig zijn. Er komen in dit gebied grizzly beren voor.
Nadat je door de bossen met de hoge bomen bent gelopen kom je aan de zijkant van de berg te lopen, hier volgt een heuvelachtig pad dat erg gemakkelijk loopt. Het pad gaat echter over in een steil stuk dalen.
Vanaf dit pad heb je als de bomen niet in de weg staan een prachtig uitzicht over de vallei en de berg aan de overkant.
Halverwege onze hike sta ik even stil om rond te kijken tot ik recht in de ogen van een Goudmantelgrondeekhoorn kijk. Het diertje blijft doodstil zitten terwijl ik de camera pak. Op het moment dat ik de lenskap van de camera afhaal schiet het diertje de berg op en verdwijnt achter een boom.
We moeten er beiden om lachen dat het kleine diertje zo gigantisch snel is en bedenken er een stemmetje bij. We zetten een stap verder en zien het diertje op een stronk zitten achter de boom waar hij verdween.
Ik loop langzaam op het diertje af terwijl ik door de camera kijk, ik moet de heuvel op en struikel half over alle stenen en takken die hier liggen. De Goudmantelgrondeekhoorn blijft doodstil zitten. Het is een erg mooi diertje met de witte strepen over zijn lichaam.
Na een paar foto’s gemaakt te hebben laten we de Goudmantelgrondeekhoorn met rust en lopen we verder richting de Inkpots. Door al het klimmen hebben we het warm gekregen en ondertussen onze jas in de tas gedaan. We lopen de bossen uit en komen uit bij een riviertje, we gaan de bocht om en zien de Inkpots. Ze liggen op een open veld, aangezien het vrij hard is gaan waaien toch maar weer onze jas aangedaan.
Een paar Inkpots zijn bevroren en is geen beweging in te zien, bij andere zie je heel duidelijk dat het water door het zand stroomt.
Rondom de Inkpots is een pad aangelegd met een brug, naast de bronnen staan een paar bankjes waar we wat noten eten om energie binnen te krijgen.
Het is een mooi gezicht om die verschillend gekleurde bronnen zo te zien liggen, als we om ons heen kijken zien we grote bergen omhoog steken waarvan een paar met sneeuw aan de toppen.
Als we weer teruglopen komen we meerdere wandelaars tegen, waarvan sommige vragen of het de moeite waard is. Ze waren instaat het op te geven. Het is zeker een flinke wandeling, maar als je vaak wandelt moet het toch te doen zijn.
Bij de steile dalingen ben ik zigzaggend gaan lopen, ik merk dat als ik recht naar beneden loop bij bergen ik eerder last krijg van mijn knieën. Door zigzaggend te lopen ontlast ik mijn knie een beetje waardoor het dalen een stuk gemakkelijker gaat.
Weer aangekomen bij de Johnston Canyon zijn er een paar schoolreisjes aanwezig, de kinderen rennen en springen over de rotsen en bomen terwijl we teruglopen. Aangekomen bij de Johnston Canyon Resort nemen we een koud glas water en beide wat te eten.
Castle Mountain
We rijden door richting Banff over de Bow Valley Parkway, de volgende stop zal de Castle Mountain Viewpoint zijn. Je kan de Castle Mountain ook vanaf een meer bekijken, die zit een stop eerder, echter is dit een wandeling van 16km heen en terug. Aangezien het elk moment kon gaan regenen zagen we dit niet zitten en reden we door naar de Castle Mountain Viewpoint.
De Castle Mountain is een grote, kasteelvormige (goh…) berg. Hij lijkt bijna rechthoekig met een paar torens aan alle kanten. De berg is roodkleurig en alleenstaand. Het lijkt net alsof hij recht omhoog uit de grond komt.
Castle Mountain heeft kort na de Tweede Wereldoorlog een tijdje de Eisenhower Mountain geheten. Aangezien de locals hier niet erg blij mee waren is de naam weer terug veranderd naar Castle Mountain. De meest rechter toren van de berg heet nog steeds de Eisenhower Peak.
Bow Valley Parkway afgesloten
Na Castle Mountain rijden we verder en krijgen we nog een viewpoint voor Storm Mountain, deze berg was echter niet goed te zien door de storm (ja geen grap).
Er staat een bord langs de weg dat na Baker Creek de weg is afgesloten. We besluiten toch door te rijden om in iedergeval de weg te kunnen zien.
De weg bleef erg mooi, helaas geen wildlife gezien. En zoals al stond aangegeven was bij Baker Creek de weg afgesloten dus keerde we om en gingen we via de snelweg verder.
De snelweg van Banff naar Lake Louise ligt naast een rivier, we blijven constant naar de rivier kijken in de hoop wild te zien. Plots zien we in de verte twee dieren staan!
Doordat de rivier een bocht in ging en aan de kant van de snelweg bomen stonden op die plek, konden we niet zien wat voor dieren het waren. Ik had wel stil kunnen gaan staan op de snelweg, maar dat leek mij iets te gevaarlijk.
Het waren twee grote dieren, naar ons idee te groot voor herten. Ze stonden te hoog op hun poten voor een beer, dus houden we het bij twee elanden. Al weet ik niet wat die te doen hebben bij de kant van een rivier?
We blijven de hele weg naar de rivier kijken maar zien helaas geen wild meer.
Lake Louise
Aangekomen in Lake Louise gaan we naar de campground “Lake Louise Campground”. In het plaatsje staan een paar verkeersregelaars al dansend het verkeer te regelen. Een vriendelijke bedankje geeft een nog grotere glimlach op hun gezicht.
De campground ligt direct aan het spoor en stinkt eigenlijk een beetje. De campground is ook niet meer “bemand” dus we moeten onszelf registreren.
We kiezen een plek uit en pakken onze spullen om naar het “centrum” te lopen. Het is niet veel meer dan dat krijgen we de indruk, of we zien wat over het hoofd. Vanaf de campground is het ongeveer anderhalve kilometer lopen, dus prima te doen!
We gaan langs het bezoekerscentrum en vragen om informatie. Het is Thanksgiving weekend en na Thanksgiving sluiten de beroemde meren, ze verwachten daarom ook topdrukte! Helaas wordt het wel slecht weer. Toch staan we morgenochtend half 6 op, om als eerste bij de meren te kunnen zijn. (ook ben ik vergeten een foto te maken van de campground, al was dit niet erg de moeite waard).
We lopen wat verder en komen uit bij Lake Louise Inn, de medewerker van het bezoekerscentrum had ons hiervoor getipt. Je kan hier beneden in de bar zitten en wat drinken en of eten. We nemen hier een drankje terwijl mijn laatste blog online gaat en we wat meer informatie zoeken voor de komende dagen. Op de achtergrond staat een honkbalwedstrijd aan.
