Dag 2: Sneeuwscootersafari

Ochtend

Het had blijkbaar de hele nacht flink gesneeuwd, ik werd namelijk vroeg wakker van een tractor die sneeuw aan het schuiven was en de weg met een laagje zand bedekte. De lucht was helaas niet helder, maar dat mocht de pret niet drukken, we werden wakker met een prachtig uitzicht en hadden enorm zin in onze dag. We zouden met een sneeuwscooter een tocht gaan maken!

Om 10 uur moesten we in het dorp verzamelen bij een bushalte, we konden hier op een bus stappen die ons naar Ruka Safaris bracht. Hier kregen we een thermo-pak en andere sneeuwschoenen en extra sokken. Het was niet zo koud dat het nodig was om dit thermo-pak aan te trekken, maar men vertelde dat de geur van de sneeuwscooter in je kleding zou trekken en dat was nou niet bepaald een lekkere geur.

De gids was een lokale Fin die met een leuk accent begon met een uitleg over het gebruik van de sneeuwscooter, vooral de dingen die je vooral niet moest doen kwamen aan bod. Maar wat maakte het uit, als de sneeuwscooter ermee op zou houden hoefde je maar 20 kilometer door de poedersneeuw terug te lopen. Die veiligheidsinstructies waren er natuurlijk ook niet voor niks, daar kwamen we later wel achter.

Off we go

Ik begon met rijden terwijl mijn vriendin achterop zat. Als je in een stoet met sneeuwscooter zit moet je handsignalen gebruiken om de persoon achter je te laten weten wat er gaande is. Zo moest je bij een weg beide armen opzij doen, dit liet ik maar aan mijn vriendin over zodat ik tenminste nog wel gas kon geven.

Nadat we vertrokken waren en ik eindelijk een beetje het gevoel kreeg dat ik de sneeuwscooter snapte kwamen we in een prachtig landschap. We reden over grote bevroren meren waar we in de weide omtrek alleen maar sneeuw te zien was, tot in bossen waar je moest oppassen dat je niet tegen een boom zou aanrijden. Zo nu en dan stopte we zodat de gids kon vragen of alles nog goed ging met iedereen, dit was een fijn moment omdat je behoorlijk kramp kreeg in je handen. Doordat je in een stoet rijd rij je niet een constante snelheid, op het moment kan je sneller gaan dan op het andere moment. Gelukkig reden wij achteraan dus konden we af en toe een beetje inhouden om vervolgens vol gas te gaan!

Na een tijdje wisselde ik met mijn vriendin en ging ik achterop zitten. Ik filmde het eerste stukje met de 360 graden camera die ik van een maat had geleend. Dit was nog best heftig, als je achterop zit heb je aan beide kanten een hendel waar je je aan vasthoudt. Deze zitten er niet voor niks, je rijdt tussen de 60 – 70 km per uur en als je dan over een hobbel gaat vlieg je aardig de lucht in. Nadat ik de camera had opgeborgen kon ik mij beter vasthouden en genoot ik volop van de rit, al werd ik alle kanten op gegooid door de wilde rit.

Hieronder zie je 360 graden beelden van de sneeuwscooter safari, niet elke browser ondersteund dit. Je kan met je muis of als je op je mobiel kijkt met je vingers rondkijken terwijl het filmpje afspeelt.

Sneeuwscooter in het diepe

We reden in elkaars sporen en daar was een reden voor. De grote vlaktes waar we overheen gingen waren grote bevroren meren, hier was sneeuw opgevallen wat soms wel 2 meter diep was. Als je van het spoor zou afraken zou je kunnen vast komen te zitten in de losse sneeuw. Dit was dan ook precies was er voor ons gebeurde. We kwamen op een stuk waar iedereen het gas wat verder opende en het pad breder werd, de persoon voor mij week wat meer uit naar links maar ik had toch het gevoel dat dat niet het juiste pad was. Na een tijdje zagen we de persoon voor ons steeds meer moeite hebben om goed te sturen, het lukte hen niet meer om op het pad te komen en voor we het wiste zakte ze met sneeuwscooter en al weg in de sneeuw. Vlak achter ons zat een gids die er met snelheid heen vloog, alsof het een acrobaat was ging hij met een been op zijn eigen sneeuwscooter en een been op de andere sneeuwscooter en kreeg het voor elkaar om beide machines uit de poedersneeuw te krijgen. Nadat de sneeuwscooters weer op het “vaste”  sneeuw stond ging hij terug om de arme mensen uit de sneeuw te halen, dit was moeilijker dan gedacht. De vrouw kwam er vrij makkelijk uit, maar de mand zakte met elke poging om bovenop de sneeuw te komen weer terug in de diepe laag sneeuw. Ik zat vast met een veiligheidsgesp aan mijn scooter, net op het moment dat ik mijzelf los kreeg om te gaan helpen lukte het de gids de man eruit te krijgen.

Nadat de ongelukkige mensen weer op hun sneeuwscooter zaten gingen we weer op pad, niet veel verder kwamen we onze groep weer tegen. We stelde ons op in een rij en naast ons kwam de andere groep. We hoorden een plof en toen we achter ons keken zagen we dat van de andere groep een sneeuwscooter uit de bocht was gevlogen en op zijn kant lag, er was gelukkig niemand gewond. Er was even rust voor iedereen om bij te komen van de schrik en na een tijdje vertrokken we weer.

Eerste husky en rendier

Ondertussen probeerde de zon een beetje door de wolken heen te breken, wat een prachtig gezicht was. We kwamen ondertussen steeds vaker tegenliggers tegen, dit waren duidelijk lokale mensen die wisten hoe ze met hun sneeuwscooter moesten omgaan. Ze kwamen bij een soort lunchhuis vandaan, ook wij stopte hier om een kop thee te drinken en even op te warmen. Het was een mooi huis dat tussen de met sneeuw bedekte bomen lag, vanaf het sneeuwscooter pad kon je het huis niet zien.

Toen we dichter bij het huis kwamen hoorden we veel geblaf en daar zag ik voor het eerst een husky hond. Hij sprong in de lucht alsof ik een bekende was en hij mij al maanden niet had gezien, maar nadat ik voorbij liep bleef hij springen en werd het al snel duidelijk dat dit gewoon een enthousiaste hond was. Iets verder stond een grote spar met daaronder een slee en naast deze slee stond een rendier. Iedereen greep naar hun camera om een foto te maken van dit dier. Terwijl iedereen enthousiast foto’s zat te maken keek het dier rustig om zich heen en snapte niet waar wij ons zo druk om maakte.

Binnen kregen we een heerlijke kop thee met een lokale lekkernij wat te vergelijken is met een kaneelbroodje. Helaas duurde deze “pauze” maar kort en moesten we al snel afscheid nemen van deze mooie locatie. Wat ik erg jammer vond omdat de omgeving erg mooi was om te fotograferen.

Terwijl ik weer achterop de sneeuwscooter zat en om mij heen keek besefte ik dat ik in Lapland was, overal stonden grote sparren die krom stonden van de laag sneeuw die erop lag. Het begon langzaam tot mij door te dringen dat ik vlakbij de poolcirkel was en een unieke vakantie aan het beleven was!

We gingen met hoge snelheid over de bevroren meren en de dunne paden in de bossen, we kwamen weer dichterbij het punt waar we vertrokken waren. Een paar uur geleden zat ik nog onwennig op de sneeuwscooter en nu voelde ik mij al een ware professional die wel even honderden kilometers met de sneeuwscooter op pad zou gaan…

Ondergaande zon

Toen we weer terugkwamen in het gebouw van Ruka Safaris konden we extra arrangementen bij boeken. Na drie kwartier konden we eindelijk onze huskysafari boeken voor de volgende dag. De bus die iedereen terug naar het dorp zou brengen was ondertussen al verdwenen (terwijl er nog steeds een paar mensen in het gebouw aanwezig waren), dus moesten we wachten. Na ongeveer 5 minuten kwam er een klein busje met de nieuwe groep mensen voor de sneeuwscooter safari, nadat de groep naar binnen was gegaan werden wij terug naar het dorp gebracht.

Terwijl we het dorp inreden brak de zon door, we wouden het liefst naar de top van de berg waar Ruka aanligt, maar helaas konden we alleen naar boven met ski’s en deze hadden we niet gehuurd. Daarom bleven we maar bij het dorp en maakte foto’s van het prachtige uitzicht met de ondergaande zon tegen de besneeuwde vlakte. Al vonden we het erg jammer dat we niet naar de top van de berg konden, hadden we een supergave dag gehad en de volgende dag zou misschien nog wel gaver worden!

Legenda

Wil je het volledige reisverslag lezen? Klik hieronder snel verder naar de volgende dag!

• Mijn eerste keer naar Lapland
• Dag 1: Aankomst in Ruka
• Dag 2: Sneeuwscootersafari
• Dag 3: Huskysafari, huwelijksaanzoek en het Noorderlicht
• Dag 4: Rendieren en Oulanka National Park
• Dag 5: Valtaavara en de terugreis naar Nederland