Tijd voor actie vandaag! We gaan weer met de slee door Laps winterwonderland, maar dit keer met de husky’s. We staan op tijd op, ontbijten wat en rijden dan richting het rendierpark waar het startpunt van deze safari is.
Huskysafari Salla
Dik aangekleed luisteren we naar de instructies van de gids. Na de uitleg over het sturen, rennen en remmen, krijgen we een slee vooraan in de groep toegewezen en daarvoor liggen onze 6 husky’s, ons eigen team. Alle honden blaffen enorm, oordopjes waren geen overbodige luxe! We delen een slee met z’n tweeen en ik sta achterop. Het harde werk is dus begonnen.
Vlak voor ons zit de gids op een sneeuwscooter en zodra deze begint te te rijden stopt het geblaf en rennen de honden vooruit. Daar gaan we dan, het rendierpark in waar we gisteren nog met de rendieren liepen. Omdat de husky’s een stuk sneller gaan, zien we ook heel veel van de mooie omgeving.
De paadjes worden steeds smaller en de bomen steeds witter. Wat is dit genieten! Rustig achterop staan zit er niet in, zodra we een heuvel op gaan merk je dat de husky’s het toch wat zwaarder krijgen en moet ik ter ondersteuning mee rennen. Na de eerste heuvel ben ik blij dat ik het achter de rug heb, niet wetende dat de hele route uit heuvels bestaat. Voor de husky’s een dagelijkse bezigheid, voor mij toch iets minder…
Na ongeveer 3 kwartier stoppen we op een hele mooie locatie waar we uit mogen stappen. We nemen het rendiervelletje uit de slee mee en lopen een klein stukje naar het kampvuur.
Ook hier is er weer voor Makkara en koffie/thee/warme bessensap gezorgd en bij het open vuurtje komen we bij. De meeste hondjes liggen naast ons te slapen. Na een half uurtje vinden ze het mooi geweest en beginnen ze een voor een weer te blaffen en te huilen.
Tijd voor de terugreis!
Wandeling Sallatunturi
Na ons avontuur met de husky’s is het tijd om te ontspannen. Een van de gidsen van vanochtend heeft ons de tip gegeven om met de auto de berg op te rijden.
We komen uit aan de achterkant van de berg bij Sallatunturi, het is een doodlopende weg die eindigt bij een kleine skilift. Vanaf hier hebben we prachtig uitzicht over het landschap. De bomen die meters hoog de lucht in rijken zijn een stuk voller met sneeuw dan onderaan de berg.
Ik heb mijn drone weer meegenomen en neem deze mee tijdens het eerste deel van de wandeling, het levert weer gave beelden op! Ik heb hier in Finland geen video bewerkings programma dus heb de filmpjes op YouTube gezet.
Tussen het filmen door maken we natuurlijk ook foto’s en boven dat, genieten we vooral! Wat een prachtig landschap, het is hier zo stil, je hoort geen snelwegen of vliegtuigen. Alleen het gekraak van de sneeuw onder je schoenen…
De drone heeft het zeker 15 minuten vol gehouden, al kregen we bij het opstijgen al een paar waarschuwingen in beeld. We hebben voorzichtig gedaan en de drone niet te hoog laten stijgen.
We brengen de drone terug naar de auto waar hij kan “opwarmen”, we rijden een stukje verder met de auto waar we vervolgens ergens parkeren. Er loopt hier een klein pad het bos in.
Het pad ligt op stijgers, we moeten goed opletten waar we lopen anders zakken we zo door de meters sneeuw naar beneden. Het pad leidt naar een uitzichtspunt. Bomen buigen helemaal om onder de lading sneeuw, terwijl wij onder de bomen doorklauteren begint het steeds donkerder te worden.
Ik besef dat ik mijn hoofdlampje niet bij mij heb en we besluiten om terug te gaan. Het is een wandeling die we later deze week nog een keer gaan maken.
Thuis aangekomen
In Finland heb je rendieren, de Finnen houden van de dieren. Maar naast de rendieren houden Finnen ook van de Sauna. Bijna elk huis heeft wel een sauna. Ook ons appartement, hier moeten we natuurlijk gebruik van maken. We zitten ongeveer een uur in de sauna en douchen koud af. Het is ons net iets te koud 25 graden onder nul, om na de sauna naar buiten te gaan.
Terwijl we aan het bijkomen zijn van de dag zie ik dat de noorderlicht cijfers sprongen aan het maken zijn. De vraag voor vanavond, krijgen we het groene dansende ligt weer te zien?
