Huskysafari
Onderweg naar het ontbijt zien Annemarie en ik een diertje door de sneeuw huppelen, het lijkt wel een muis. Snel pak ik mijn telefoon erbij en film het. Ik weet nog steeds niet wat voor soort het nou precies is.
Aangekomen bij het buffet was nog aan het napraten over het noorderlicht van afgelopen nacht. We hebben weer goed gejaagd! Onze score voor nu is 2 op 3.
Vandaag staat er een huskysafari op het programma, een excursie waar ik altijd erg naar uitkijk. We vertrekken per bus naar de huskyboerderij, een lokale gids gaat met ons mee, alhoewel lokaal… Het Franse accent is overduidelijk.
Aangekomen bij de boerderij krijgen we eerst uitleg over hoe een huskyslee te besturen. Op de oefenslee wordt door een van de gidsen voorgedaan hoe je de slee op komt, beiden benen op de rem. De armgebaren worden opgeslagen door de reizigers terwijl op de achtergrond de honden enthousiast op ons staan te wachten.
En hoe enthousiast ze zijn merken we al snel als we naar de slee toegaan, de dieren worden alleen maar enthousiaster en het geluid is bijna oorverdovend. Dit houdt pas op op het moment dat ze weg mogen rennen.
Zelf begin ik achterop de slee, ik zet mijn GoPro aan en voor ik het weet schieten we al weg. Nog even op de rem, voor ons staat iemand stil. Maar kort daarna suist de wind alweer langs mijn gezicht.
Er ligt veel sneeuw en het is weer een prachtige ochtend, de zon komt zo nu en dan door de bomen heen. De lucht is fris en koud, zo achterop de slee wordt je er helemaal gelukkig van. Daarnaast geeft de snelheid van de honden je ook een kick!
Halverwege wissel ik met de reiziger die in de slee zit. Ontspannen geniet ik terwijl ik in de slee zit.
De naaldbomen lijken op sommige plekken net kaarsen, zoveel sneeuw ligt erop.
Terug aangekomen bij de boerderij kan iedereen nog even knuffelen met de honden. Deze zijn nog steeds enthousiast. Lang hebben we niet, de volgende groep staat al te wachten om op de slee te stappen en wij gaan naar de puppies!
Husky puppies
Ook husky honden die met grootte snelheid voor een slee uitrennen worden klein en schattig geboren. Elk jaar zijn er wel een paar puppies op de boerderij. We mogen met de groep bij de puppies kijken.
Onderweg naar de puppies zien we een eekhoorn tevoorschijn komen die daar zijn plekje wel heeft gevonden, hij sprokkelt hondenbrokken en eet deze op een heuveltje rustig op terwijl onze camera’s op hem gericht staan.
De puppies zijn zoals verwacht enorm schattig, maar hebben ook al flink scherpe tanden en zijn net zo enthousiast als de volwassenen. Dol enthousiast wordt er in handen gebeten, aan sjalen getrokken en in neuzen gebeten.
Het trainen van een huskyhond
Iedereen vindt het maar moeilijk om bij de puppies weg te lopen. Maar we kunnen opwarmen in een blokhut, hier wordt verteld over het trainen van een huskyhond. Als iedereen binnen is en warme bessensap heeft gekregen begint de gids te vertellen.
De honden hier worden niet gewoon uitgelaten zoals wij dat kennen met onze honden. In de zomer beginnen ze al met het trainen van de dieren en gaan ze erop uit met een quad die wordt voorgetrokken.
De honden zijn werkdieren, die allemaal hun eigen taak hebben, zo heb je de leider, de dieren die de snelheid erin houden maar ook de dieren die veel kracht hebben. Als een hond een dag geen zin heeft dan hoeft hij ook niet. Maar de meeste honden worden er zo blij van, dat als ze naar hun slee worden gebracht ze al in de lucht springen.
De oudere dieren verblijven ook op de boerderij, maar die hoeven natuurlijk niet meer een slee voort te trekken.
Na het verhaal gaan we terug naar de bus, we hebben een middag voor onszelf.
Bij het vuur met Dilling
Terug in het “dorp” ga ik wat eten met Annemarie. We doen wat boodschappen bij het winkeltje en trekken ons terug naar onze lodge.
De zonnewindparameters zien er niet bijzonder uit, maar ook niet slecht. Ik heb nog wat rust nodig voordat we weer een avond gaan noorderlicht jagen.
Toen ik de Kilimanjaro ging beklimmen heb ik het merk Dilling ontdekt, zij verkopen producten gemaakt van Merino wol. (wat niet kriebelt).
Ik heb wat producten van hun meegekregen voor mijn reis naar Finland om uit te proberen, hier zal ik later nog een review over schrijven. (als ik het product wat langer heb). Ik draag de kleding van Dilling als onderlaag en tussenlaag. Binnen ga je niet met je skibroek aanzitten, de lagen van Dilling zijn perfect om een middagje bij het vuur te zitten.
In de gang van de lodge staat een bak vol met hout, het vuurtje is al snel aan. We maken wat bessensap warm en spelen een spelletje. Het wordt al snel wat donkerder en voor je het weet is het avond. Tijd voor het avondeten!
Noorderlicht jagen
Tijdens het avondeten kijk ik veel naar mijn eigen app. De zonnewindparameters zijn niet bargoed, maar het is buiten wel helder. Ik ga het er toch op wagen.
Als iedereen klaar is met eten roep ik de groep bij elkaar in de lobby van het hotel. De groep komt om mij heen staan, sommige hebben ook al gekeken op de app en durven de verwachting in te vullen. Ik wil regelrecht naar locatie veldje.
Terug naar de lodge, omkleden, cameraspullen pakken, thermopak aan en naar het veldje. Dit kost toch wat veel tijd, voor de volgende keer de spullen maar alvast meenemen naar het hotel.
Aangekomen bij het veldje staan er al een paar mensen naar de hemel te kijken. Laag aan de horizon is wat bewolking, maar geen noorderlicht. Wel prachtige sterren.
Na een tijd is iedereen aangekomen, we wachten geduldig. We vertellen moppen, zingen, ik vertel wat over het noorderlicht. Maar ondertussen wordt het kouder en kouder.
Een stel uit de groep besluit te gaan dansen om warm te blijven, het werkt aanstekelijk.
Ondertussen is de bewolking die net zo laag aan de horizon stond wat hoger gekomen, boven de wolken zie ik echter een kleine waas. Na een foto is het duidelijk, er zit noorderlicht in de lucht. Ik weet niet zeker of iedereen aanwezig is, sommige zullen vast bij het vuur zitten bij locatie meertje, dus stuur ik er snel een noorderlicht alarm uit.
De strook met noorderlicht begint langzaam voller te worden, af en toe zwakt het wat af. Maar voor we het weten danst het noorderlicht door de lucht. “Wauw!”.
“Yes!” roep ik hard, ik merk dat ik sta te huppelen. Net zoals de andere avonden wordt ik weer een blij kind. Een warm gevoel stroomt door mijn lichaam, de kou is helemaal weg. Wat is dit heerlijk zeg!
Als het dansende noorderlicht weg is, stel ik voor om met de groep naar locatie meertje te gaan. Zodat we het noorderlicht wellicht ook vanuit een ander perspectief kunnen bekijken. Terwijl we erheen lopen zien we dat de intensiteit afneemt.
Nog snel maak ik van alle stellen een foto met het noorderlicht, als laatste nog een foto met de groep. Nadat de foto is gemaakt zien we de oval afbreken en het noorderlicht trekt langzaam weg.
Met een deel van de groep blijven we nog even wachten om te kijken of er meer komt, maar het meertje is nog kouder dan locatie veldje. Tenen worden koud en voor ik het weet sta ik er nog alleen.
Het is erg stil op het meertje. Terwijl ik naar de sterren kijk en mijzelf warm probeer te houden bedenk ik mij hoe te gek het is, ik sta hier in the middle of nowhere, in de vrieskou (-24) naar de hemel te kijken. In Nederland kijk je alleen zolang naar de hemel met oud en nieuw, maar dan ben je na een paar minuten ook wel klaar. Ik denk aan thuis, als het daar helder is kunnen ze naar dezelfde sterren en zelfs dezelfde maan kijken. Ookal is dat duizenden kilometers verderop. Een mooie gedachte, je bent eigenlijk altijd dichterbij door naar dit soort punten te kijken.
Het meertje wordt volledig verlicht door de volle maan, die er weer niet voor heeft gezorgd dat we het noorderlicht niet hebben kunnen zien. Zoals veel websites beweren… Wat een epische dag was het weer! Score: 3 op 4!
Oh oh oh wat mooi en wat ben ik jaloers!
XToinny
Geweldige ervaring, geweldige omgeving, geweldige vakantie. 🙂
Leuk om de foto’s en ook de groepsfoto zo weer terug te zien.
Lapland en dan met name het Noorderlicht stond hoog op mijn fotografie-bucketlist. Nou, dat is gelukt en zul je ongetwijfeld nog gaan laten zien! 😉