Icefield Parkway

We hebben vandaag uitgeslapen na een lange dag van gister. We moeten om 15.00 uur bij het Columba Icefield Center op de Icefields Parkway in Jasper National Park.

Na een korte douche in de camper gaan we op pad, we vullen het verse water nog even bij (nadat het water weer is aangesloten i.v.m. de lage temperaturen) en gaan op pad.

De Icefield Parkway is een van de mooiste routes ter wereld, al vrij snel ervaren we dit ook. De wegen rekken zich lang voor je uit en er is natuurschoon waar je maar kijkt. Van groene bossen tot witte bergen en blauwe snel stromende rivieren.

Op sommige plekken is het wat drukker dan op de andere plek, een lege weg komt niet vaak voor, maar als het voor komt is het prachtig! Zo nu en dan zien we een paar herten langs de kant van de weg staan.

Horseshoe Lake

Onze eerste stop is bij Horseshoe Lake, een klein meertje langs de weg van Icefield Parkway. We zijn de enige zodra we er parkeren, we nemen voor de zekerheid de berenspray mee en gaan het bos in richting het meer.

We komen aan bij een eerste meer en terwijl we er langs lopen horen we takken breken in het bosje links van ons. Rechts van ons was meteen het water en het pad was vrij dun, we konden niet zien wat er in de bosjes zat dus liepen rustig achteruit terwijl we geluid maakte. We zijn er helaas niet achter gekomen wat dit geluid maakte. Maar er lagen genoeg sporen van dieren (ook grotere).

Terwijl we langzaam teruglopen om een ander pad in te slaan komt er een luid lawaai makende familie aan. Een gezin van 7 personen komt vrolijk het bos in, we maken een praatje en het blijkt dat de man Nederlandse roots heeft. Zijn opa is gemigreerd naar Canada.

Horseshoe Lake is niet erg groot, maar groot genoeg om het einde net niet te kunnen zien. Aan de hoofdkant van het meer staan hoge rotsen, in de zomer duiken hier veel mensen vanaf. Blijkbaar zijn er ook al een paar slachtoffers gevallen (te zien aan de borden). Het water is prachtig blauw en de bomen en bergen reflecteren in het water.

Zeker de moeite waard om te stoppen als je op de Icefield Parkway rijdt!

Athabasca Falls

De volgende stop is bij de Athabasca Falls, een waterval die direct uitkomt op een mooi meer. Vanaf de parkeerplaats is het een klein stukje lopen. Zodra je bij de rivier komt wordt er direct informatie gegeven over de waterval.

Het is mogelijk om stroomopwaarts te lopen en daadwerkelijk “in” de rivier te gaan staan, dit hebben wij niet gedaan.

De waterval zelf is niet bijzonder mooi, maar waar hij op uitkomt zeker wel. Je kan via een trap tussen twee rotswanden naar beneden lopen. Vanaf daar kan je naar rechts om de kloof te bekijken waar het water vanaf de waterval in valt, of verder naar beneden richting het meer waar het water uit komt.

Vanaf de kloof heb je mooi uitzicht op de rotswanden die stijl contrasteren tegenover het blauwe meer. Het begin van het meer is wat rustiger, als je met de rivier meeloopt begint al vrij snel weer de versnelling.

Sunwapta Falls

De tweede waterval van vandaag, de Sunwapta Falls. Ook bij deze waterval moet je een klein stukje lopen, maar zodra je er bent kan je vanaf drie plekken de waterval bekijken.

Er is een gedeelte naast de waterval die afgeschermd is met hekken, een brug over de kloof van de waterval en aan de rechterkant kan je met een pad naar beneden.

Het pad naar beneden is gedeeltelijk ontstaat door de wortels van bomen te gebruiken als traptrede. Kom je beneden dan sta je op de rotsen van de waterval. Hier moet je niet te dichtbij de rand komen, als je valt dan val je diep…

Er hangt een boom over de kloof waar vrolijk een eekhoorn overheen huppelt.

Weer bovenaan het pad gaat er een pad verder het bos in, dit hebben wij niet gedaan i.v.m. tijdsdruk.

Stutfield Glacier Viewpoint

Tijd om te lunchen, we komen toevallig uit bij Stutfield Glacier Viewpoint. Een enorm gave uitkijkplek die je zeker moet bekijken als je over de Icefield Parkway rijdt. Je kijkt uit op de Stutfield Glacier. Wie de serie “The Game of Thrones” kent zal waarschijnlijk meteen denken aan de muur van het noorden.

Columbia Icefield

We komen eindelijk uit bij Columbia Icefield. Het gebied waar veel gletsjers te zien zijn. We rijden langs de Glacier Skywalk die we later zullen bezoeken en een paar minuten later zien we de Athabasca Glacier, je kan vanuit de verte al zien dat er voertuigen op rijden en personen op lopen.

Columbia Icefield Center

We parkeren de camper bij de Columbia Icefield Center. We moeten snel zijn want over 10 minuten gaat onze tour beginnen. We komen binnen in een mini Schiphol, het ziet er allemaal modern uit maar niet erg duidelijk.

Je moet in een rij gaan staan die door een andere rij heen loopt, er staan mensen voor ons die het gevoel hebben dat ze niet aan de beurt komen en schieten naar voren toe en onder de hekjes door. Wij volgen!

Uiteindelijk had dit niet gehoeven, maar we waren een beetje bang dat we naar onze tour konden fluiten. De communicatie hoe alle rijen werken is niet erg duidelijk. Wees ruim op tijd als je ook mee gaat de gletsjer op, het seizoen is allang over en het was enorm druk.

We stappen in een grote bus en worden via een privé weg naar de Ice Explorers gebracht, grote bussen die ons de gletsjer op brengen.

Athabasca Glacier

We zijn de eerste die instappen en gaan direct vooraan zitten zodat we alles kunnen zien. Er stapt een jonge vrouw in die dit duidelijk doet als zomerbaan. Ze start de wagen en begint te vertellen over de gletsjer.

De gigantische wagen rijdt ongeveer 15 kilometer per uur, dat is zijn top snelheid.

Op het gegeven moment staan we bovenaan een heuvel, we moeten naar beneden. Een helling van 32%. De vrouw verteld dat deze wagen hier speciaal voor is gemaakt. Ze maakt allemaal grapjes en de mensen die het spannend vinden moeten er zenuwachtig om lachen.

We gaan stapvoets naar beneden en komen bij een plas terecht, de plas dient om de banden schoon te maken van de Ice Explorer. De modder die onder de banden zit komt anders op de gletsjer. De donkere modder trekt warmte aan waardoor de gletsjer sneller zou smelten.

Ondertussen gaan ze wel met 22 van die Ice Walkers elke uur de gletsjer op, eenmaal boven laten ze de motor ook gewoon draaien. Ik vraag me dan ook af hoe goed dat is voor de gletsjer. Anyway, we hebben ervoor geboekt dus ik moet niet schijnheilig doen.

De vrouw verteld over het smelten van de gletsjer en de eerste Ice Explorers die naar boven gingen. Hiervan worden foto’s doorgegeven wat een leuk beeld geeft van de geschiedenis.

Boven aan gekomen hebben we twintig minuten om rond te kijken, het gebied dat is afgezet , is duidelijk aangegeven. Kom je daarachter heb je kans dat je door een sneeuwbrug zakt en in de gletsjer verdwijnt.

Een stel uit Hong Kong die we al in de Columbia Icefield Center hebben ontmoet maakt een foto van ons terwijl we de Canadese vlag vasthouden. Het is een prachtig gezicht zo boven op de gletsjer, maar ik wordt er kotsmisselijk van dat wij als mens het smelt proces laten versnellen. Ook al is het ook een natuurlijk proces dat de gletsjer smelt…

Het is overigens ook mogelijk om de gletsjer op te lopen, dit is volledig gratis en op die manier bespaar je een hoop geld. Je komt dan niet zo hoog en er wordt geen informatie verteld. Maar wil je de gletsjer wel bezoeken maar toch wat besparen, loop dan lekker zelf naar boven. Wij zijn van plan om dit morgenochtend vroeg nog te doen. (kleine edit: het is wel mogelijk, maar er staan borden om niet verder te gaan, dus niet aan te raden om te doen!)

Op de terugweg wordt er nog wat meer over de spleten in de gletsjer verteld en waarom het ijs op sommige plekken blauw is. Doordat het ijs zo dicht gedrukt is komt de kleur blauw niet meer door het ijs heen. (correct me if I’m wrong).

De reden dat veel meren hier blauw zijn komt door de Rock Flower, deze heeft een stofje die gemengd met het water ervoor zorgt dat het water een blauwe gloed krijgt. (again, correct me if I’m wrong).

We rijden weer langzaam de heuvel op van 32% helling en komen aan bij het station, hier moeten we helaas een tijd wachten op de bus die ons naar de Glacier Skywalk brengt.

Glacier Skywalk

Ik heb hoogtevrees, niet heel erg, maar wel echt hoogtevrees. De Glacier Skywalk is een balkon dat gemaakt is hangend aan een klif. Het balkon is een loop gemaakt van glas. Kijk je naar beneden dan kijk je dus echt de afgrond in.

Ik was bang dat ik zou bevriezen zodra ik hier overheen zou lopen, maar het viel mee. Het voelt in het beging heel gek, maar de constructie is zo stevig dat je amper door hebt dat je op glas loopt.

In het midden van het terras zit een opening zodat je naar beneden kan kijken.

We kijken naar beneden en zien een Mountain Goat (berg geit), met een kleintje erbij!

Even later zien we nog twee berg geiten onder een boom vandaan komen.

We hebben een paar rondjes over het terras gelopen en onze hoogtevrees weer overwonnen. Je geniet gewoon lekker van het uitzicht en ervaart dit terwijl je boven de afgrond staat met alleen “wat” glas ertussen.

Op de terugweg naar het Columbia Icefield Center zien we aan de kant van de weg nog een Mountain Goat staan.

Overnachten aan de voet van Athabasca Glacier

De RV parking van Columbia Icefield Center wordt veel gebruikt als overnachtingsplek. Wij dus ook! We parkeren de camper zo dicht mogelijk bij de weg zodat we vanaf onze eettafel uitzicht hebben over de bergen en de gletsjer.

Bij Columbia Icefield Center is ook een hotel met een restaurant, ze hebben Wi-Fi die je kan gebruiken. Zo heb ik ook mijn vorige blog kunnen uploaden.

Terwijl ik dit type schijnt de volle maan over de parkeerplaats en de bergen, het is helemaal licht en als je naar de hemel kijkt zie je ontelbaar veel sterren.