Jasper National Park

Het is 5:30 en de wekker gaat, het is ijzig koud! Volgens het weerbericht zou het lokaal -10 graden worden, zo voelt het nu ook wel.

We hebben gisteravond al gedouched zodat we snel in de kleren kunnen en de auto kunnen starten. We gaan vandaag naar Maligne Lake om met de boot naar Spirit Island te varen. Het is maar een uurtje rijden maar willen kunnen genieten van de omgeving dus vertrekken vroeg.

Vroeg op pad

We zijn de enige die wakker zijn op dit tijdstip, dus we doen extra zachtjes. Het vriest hard maar doordat we de verwarming al aan hebben gehad hoeven we niet te krabben en kunnen we snel weg.

De hemel is helemaal helder en staat vol met sterren. We rijden zachtjes over de campground richting de weg, op richting Maligne Lake. Je ziet af en toe een paar auto’s de weg opkomen, het is natuurlijk een gewone werkdag voor de lokale bevolking.

We gaan een brug over en slaan linksaf en volgen de borden Maligne Lake, de auto’s die nog achter ons zaten gaan de andere kant op. We zijn de enige op de weg. We rijden rustig over de weg en houden onze ogen open voor wild. In het donker zien we langzaam het licht achter de bergen vandaan komen.

Medicine Lake

We rijden bij een groot meer en achter de bergen begint het licht langzaam te kleuren, bij het meer is een grote parkeerplaats waar we even stoppen om van het uitzicht te genieten.

Het is het Medicine Lake, het meer waarvan het water in de herfst en winter in ondergrondse grotten verdwijnt. Langzaam zien we een roze en oranje kleur achter de bergtop vandaan komen, ik ren de kou in om een paar foto’s te maken. Het is verschrikkelijk koud (zeker zonder jas), maar het was de moeite voor de foto zeker waard!

Een eindje verderop zie je goed dat het meer aan het leeglopen is, je ziet alleen nog maar beekjes stromen. Aan de kant kan je goed zien hoe hoog het water normaal moet staan.

We rijden door en kort nadat we weer op de weg zitten schiet er een eland weg de bosjes in.

Maligne Lake

Het is nog steeds erg rustig op de weg, we zijn nu misschien twee keer ingehaald door een auto. We rijden met 40 kilometer per uur, waar we 60 mogen. Dit kan alleen maar omdat het zo rustig is.

Af en toe denken we dat we wat zien in de bosjes, maar dan is het een steen of een gek hangende tak. Je fantasie houdt je voor de gek als je graag iets wil zien.

We komen aan bij de parkeerplaats voor Maligne Lake, er staan 4 auto’s en een bus. We halen onze ticket op en lopen naar het water, hier is het al behoorlijk druk. Het staat hier vol met Aziaten. Ze lopen van links naar rechts en maken overal foto’s van.

Je kijkt vanaf de kade over het water richting een berg, er drijft een laag hangende wolk voorbij. Aan de kade liggen zes boten met allemaal hun eigen naam, medewerkers zijn druk bezig om de ramen te krabben. Zelfs in Canada moet er dus gekrabt worden!

Om 9 uur is het zo ver en mogen de we boot in, we besluiten achteraan te zitten zodat we naar achter kunnen kijken. Uiteindelijk had ik liever vooraan willen zitten want ik zag helemaal niks. We moesten de ramen constant ontdooien met onze adem en een stuk papier.

Er stond een medewerker te vertellen over de geschiedenis van dit meer en de natuur eromheen. We zijn op weg naar Spirit Island, op de weg ernaartoe varen we langs twee eilanden die ze uniek genoeg First Island en Second Island hebben genoemd.

De tocht duurt ongeveer 35 minuten, aangekomen bij Spirit Island is daar nog een groep aanwezig die alweer terug moet naar de boot. We hebben hier 15 minuten om rond te lopen en foto’s te maken.

Spirit Island

We springen uit de boot en “rennen” naar een mooie plek om foto’s te maken. De andere toeristen (Aziaten) doen er iets langer over en als we om kijken staan ze nog foto’s te maken op de pier. Blijkbaar hebben ze niet door dat we maar 15 minuten hebben.

Spirit Island ligt er prachtig bij met de laag hangende mist die mysterieus door de bomen en over het water trekt.

Ik zet mijn statief neer en pak een paar grijsfilters erbij, voordat ik deze erop heb gezet staat er een groepje Aziaten om mij heen, ze vragen constant of ik foto’s van ze wil maken. Ik help een stelletje en ga dan snel zelf weer aan de slag.

Na het bevestigen van de grijsfilters komt de zon net achter de berg tevoorschijn, de mist boven het water wordt prachtig verlicht en de bomen op Spirit Island worden wat donkerder. Helaas zit er teveel stof op mijn grijsfilters wat goed zichtbaar is op de foto’s.

Nadat ik de grijsfilters weer heb verwijderd heb ik nog net tijd om een paar foto’s te schieten. De tijd is helaas alweer om, ik geniet nog even van de stille plek (op de Aziaten na) en loop terug naar de boot.

Op de terugtocht sta ik grotendeels buiten op de boot, met het zonnetje is dit nog wel uit te houden. De mooiste scenes komen voorbij terwijl de boot met nog best een flinke vaart door het water vaart.

Weer aan wal drinken we een kop koffie, met een wat droge muffin.

Moose Lake

Niet ver vanaf Maligne Lake ligt een klein meertje genaamd Moose Lake, het wordt zo genoemd omdat er veel voedsel groeit voor elanden. Ze zouden hier dan ook goed te zien moeten zijn.

Met goede hoop lopen we de trail op en gaan het bos in, het zou een hike zijn van ongeveer een uur. Je loopt een lang stuk langs Maligne Lake en gaat dan dieper het bos in. Overal zie je sporen en uitwerpselen van dieren. We denken zelfs dat we een poot afdruk van een beer hebben gezien!

Op een gegeven moment komen we een groepje mensen tegen waartussen een natuurgids zit. We vragen of ze nog elanden hebben gezien, maar hij antwoord negatief. De elanden zijn een paar dagen geleden richting Medicine Lake getrokken, hier is geen eland meer te zien. Waarschijnlijk een van de elanden die we in de ochtend al bij Medicine Lake hadden gezien.

Aangekomen bij het meer snappen we dat het Moose Lake het, je ziet in het ondiepe water duidelijk vele voetsporen van de elanden. Ik kan mij goed voorstellen hoe het eruit moet zien om hier een eland te spotten.

Het pad rondom het meer is gedeeltelijk afgesloten in verband met natuur restauraties, de andere kant loopt het pad wel in een loop. Nadat we een heuvel oplopen zien we een eekhoornje met een dennenappel naar een heuvel rennen, hij legt hem hier neer graaft wat en rent weer weg.

Het eekhoorntje is duidelijk aan het inslaan voor de winter, de heuvel ligt vol met dennenappels, onderaan de heuvel zitten een paar ingangen. We wachten even maar de eekhoorn komt niet snel terug. Ik zet de GoPro neer en nemen wat afstand, het wachten kan beginnen…

De Moose Lake Loop Trail gaat verder het bos in en je ziet overal uitwerpselen liggen van verschillende dieren. Het is duidelijk een bos waar veel dieren leven. Nadat we via een gladde plank (van het ijs) over een klein stroompje zijn gelopen, lopen we weer richting Lake Maligne.

Lunchen in de sneeuw

We zijn op weg naar Maligne Canyon en het is al lunchtijd, we houden onze ogen voor dieren maar komen helaas niks tegen. We stoppen in een inham bij Medicine Lake waar een grote heuvel sneeuw ligt.

Met de raincover van mijn rugzak als ondergrond zitten we heerlijk te lunchen in de sneeuw, met Lake Medicine als uitzicht.

Elanden bij Lake Medicine

Op de plek waar we vanochtend de elanden hebben gespot staan een paar auto’s stil, we besluiten de camper ook te parkeren en kort daarna zien we elanden in de bosjes lopen.

Het is een moeder met een jong, en een nog vrij jonge gewei-drager (mannetjes eland). De dieren houden zich rustig totdat het mannetje het zat is dat het jong constant bij zijn/haar moeder zit. Hij jaagt achter het jong aan wat bijna de parkeerplaats op rent, iedereen schiet snel achter zijn auto om niet in de weg te staan voor het grote dier.

Maligne Canyon

Bij de parkeerplaats van Maligne Canyon heb je de keuze om verschillende routes te lopen, in totaal zijn er zes bruggen die over de koof heen gaan. De eerste 5 zijn binnen twee uur te lopen, met de zesde erbij ben je drie uur op pad.

Uiteraard begin je bovenaan de koof en loop je samen met de koof steeds verder naar beneden, je ziet verschillende watervallen en op sommige plekken kan je zelfs een frisse duik in het water nemen. (zou ik niet doen i.v.m. stroming).

Het is een mooie wandeling met prachtig wilde natuur, als je wat later op de dag gaat valt het mee hoeveel toeristen er zijn omdat alle bussen dan alweer terug naar Jasper gaan.

Bibliotheek in Jasper

We hadden op onze campground “Whisterls Campground” helaas geen Wi-Fi. Dus kon ik mijn vorige blog ook niet uploaden. Ik wil niet te ver achter raken dus we bezoeken de openbare bibliotheek in Jasper.

Ze hebben hier een gezellig zitkamer waar zelfs een openhaard is, je kan hier spelletjes spelen maar uiteraard ook boeken en tijdschriften lezen. Ik ben stom genoeg weer vergeten hier een foto van te maken (was te druk bezig met het uploaden van mijn blog).

Bij de receptie kan je vragen om de toegangscode tot het Wi-Fi.

Elks rondom de camper

Weer aangekomen op de campground zien we dat er veel Elks rondlopen, Annemarie is zo lief mij op pad te sturen met de camera terwijl zij gaat koken.

Er lopen een twintigtal vrouwtjes rond en het mannetje sjokt er langzaam achteraan, af en toe hoor je zijn hoge roep.

De dieren lopen langs de weg can de campground en op de weg ontstaat een file van auto’s die stoppen voor de dieren. Ondertussen heb ik al tientallen foto’s gemaakt en loop rustig terug naar de camper.

Aangekomen bij de camper zie ik dat daar ook nog een paar vrouwtjes staan, ze staan direct naast de camper en ondertussen sta ik op 4 meter afstand. Het dier graast rustig verder.

Plots horen we een roep vanaf de andere kant komen, duidelijk nog een mannetje. Niet veel later klinkt er ook een roep van de andere kant. Het nieuwe (veel jongere mannetje) loopt recht op ons af en loopt langs onze camper. We schuilen achter een boom voor het geval dat. Ze waarschuwen hier dat de Elks zelfs auto’s aanvallen, als mens zijnde is het dus nog gevaarlijker. Ze adviseren voor Elks ook pepperspray te gebruiken.

We volgen het dier een stukje tot we aan de andere kant het grote mannetje aan zien komen lopen. Het jonge kleine dier ziet hem aankomen en wacht af. Een moment waarbij je zeker afstand moet houden, als de dieren in gevecht raken kunnen ze alle kanten op schieten.

Het oude mannetje komt dichterbij en beide mannetjes laten hun roep horen. Het is duidelijk dat ze al eerder gevochten hebben, het jonge mannetje is een beetje gehavend aan zijn kop en lichaam. Nadat het oude mannetje op zo’n 5 meter afstand van het jonge mannetje is gekomen, draait het jonge mannetje zich om en terwijl hij terug loopt jammert hij nog een paar keer. Het oude mannetje staart hem na en keert dan weer terug naar zijn vrouwtjes.

Ik spring in de camper want het mannetje loopt weer recht op mij af, het eten is ondertussen koud geworden. Het is maar goed dat ik de camper in ben gegaan, het mannetje besluit om voor een uur bij onze camper te gaan grazen.

Lees hier alle blogs over onze reis in Canada.