Na alle snelle aparaten is het vandaag tijd om wat rustiger aan te doen. ’s Morgens gaan we naar de skiverhuur en huren voor de hele dag langlaufski’s, dunne latten waar je je evenwicht goed op moet bewaren.
We hebben een kaart meegekregen waarop de langlaufloipes te zien zijn. We zijn van plan om een loipe te nemen die langs een vuurplaats komt. Ik heb Makkara in mijn rugtas gestopt om boven het vuur op te warmen. Makkara is een soort rookworst, alleen dan gemaakt van onder andere rendier.
Makkara op het vuur
Met de langlaufski’s op onze schouder lopen we naar het startpunt, deze bevindt zich waar we gister ook zijn gestart met de sneeuwscooter. Daar aangekomen zien we geen loipe, door alle sneeuw is het pad bedekt met een verse laag sneeuw. Vlak bij de start is ook een vuurplaats, terwijl ik alvast een vuurtje maak voor de Makkara vraagt mijn vriendin na waar de loipe zit.
Naast de vuurplaats staat een klein hutje waar hout in opgeslagen wordt, iedereen mag hier gebruik van maken zolang het maar netjes wordt achtergelaten. Op de sneeuw bouwen we zigzaggend een stapel met hout, daartussen stoppen we bast van het hout. Nadat we dit aansteken begint het hout langzaam te branden. Het meeste hout is erg nat dus makkelijk is het niet. Terwijl de kleine vlammen langs de grote stukken hout dansen, hoor je het gesis van het verdampende vocht.
Door het vuur constant te voeden met nieuw en klein hout beginnen ook de grote stukken hout vlam te vatten. Met een lange tak en een scherpe punt houden we de worsten boven het vuur. In de worst maken we een paar sneetjes zodat het vet eruit kan lopen.
Het is buiten niet meer zo koud als de vorige dagen, het is dan ook prima uit te houden rondom een klein vuurtje. We zijn niet te warm gekleed voor het langlaufen. Terwijl de worsten langzaam gaar worden genieten we van de hoge bomen die om ons heen staan. Af en toe hoor je een harde plof van een lading sneeuw dat uit de boom komt vallen.
Langlaufen naar Salla Reindeer Park
Nadat de worsten op zijn, pakken we onze spullen en lopen we naar het andere startpunt. Deze bevindt zich direct onderaan de skihelling.
De loipe is net bijgewerkt door een machine en nog helemaal vers. Terwijl ik met de dunnen ski’s in het spoor van de loipe ga staan merk dat je flink op je evenwicht moet letten. Ik heb wel vaker geskied, maar nog nooit gelanglauft.
In het begin is het nog een beetje stuntelen en raak je soms met je ski uit het spoor, dan glij je meteen weg. Oppassen dat je niet in de spagaat komt te liggen!
Na een minuutje of tien krijg ik het steeds beter onder de knie en gaat het ook nog best snel! Als je het eenmaal door hebt is het ook niet zo vermoeiend, je maakt sierlijke bewegingen door de sneeuw. Alleen berg op is een stuk zwaarder, dan kan je altijd nog uit het spoor gaan om schuin met je ski’s naar voren de helling op te gaan.
De truuc bij langlaufen is om even op je tenen te blijven staan terwijl je jezelf voort duurt, dan merk je ook dat je snelheid kan maken. Zodra je je voet weer neerzet rem je direct af. Als je dit geconcentreerd doet geef je je benen rust en hou je het ook langer vol.
Vooral een heuvel naar beneden is erg leuk om te doen, diep door de knien en stokken naar achter.
We langlaufen in totaal 8 kilometer, van ons appartement naar Salla Reindeer Park. Hier drinken we even wat en gaan weer terug. Op de terugweg wordt het steeds donkerder, gelukkig staan er naast het pad verlichting dus je kan tot ’s avonds laat nog langlaufen.
Als ik thuis eenmaal zit voel ik mijn benen toch wel. Maar ik vond het enorm gaaf! Misschien dat we morgen nog wel een route gaan doen, als het skiën van de helling niks is. Terwijl we bijkomen wordt de sauna weer aangezet, zodra deze de 70 graden aantikt is het tijd om te ontspannen!
