Ik ben wakker, en hoe!? Er komt direct een grote glimlach op mijn gezicht. Wat een avond was dat gisteravond zeg.
Ik spring uit bed als een kind na pakjes avond om te spelen met zijn speelgoed. Ik klap mijn laptop open en scroll door mijn foto’s. Ik geloof mijn ogen gewoon niet, wat hebben we gisteravond wel niet meegemaakt?!
Goed, mijn buik heeft wel trek. Ik klop bij Joost aan, ga je mee ontbijten?
Huskytocht
In de middag hebben Joost en ik nog een huskytocht geboekt van 20km. We eten in de middag samen met Ruben en Kevin bij de skipiste, de zon zorgt al voor een aardig kleurtje.
Vanuit daar vertrekken we naar Lapland Safaris waar we worden opgehaald door de bus, die brengt ons naar de huskyfarm.
We krijgen eerst uitleg hoe we omgaan met de huskies en de slee zelf, vervolgens gaan we met de tocht beginnen. We zitten in de tweede groep. Ik begin achterop de slee en Joost zit in de slee.
Als we vertrekken moeten we al snel heel wat inhouden, het team van honden voor ons gaat een stuk langzamer… Op den duur stopt de gids en moeten we wisselen met dat team.
Ik weet nog steeds niet waarom precies… Maar vervolgens word ik flink aan het werk gezet, bij elk klein heuveltje kijken de honden al achterom alsof ze gek zijn dat ze de slee voorttrekken. Lopen met je kadaver, denken ze!
Ik merk dat ik echt teveel gegeten heb en tegelijkertijd blij dat ik de laatste tijd wat meer met mijn conditie bezig ben.
Halverwege stoppen we bij een Kota en krijgen we warme thee en Kampanisu koek. Er wordt wat verteld hoe een huskyboerderij precies werkt, hoe trainen ze de dieren van jongs af aan en wanneer gaan ze met pensioen.
Ik wissel met Joost en ga in de slee zitten, ik geniet intens, 24 uur later zit ik in Nederland en vliegen de auto’s weer om mijn oren. Hier is het stil… en de stilte is oorverdovend heerlijk, kon dit maar uren duren.
Laatste avond noorderlicht jagen
‘S avonds bij het diner hebben we heerlijk gegeten, maar we houden ook de app in de gaten. Het effect van het coronale gat is nog steeds aanwezig.
Al vrij snel werd duidelijk dat we weer zouden gaan jagen. In eerste instantie ga ik met Joost naar het veldje, maar het noorderlicht kwam al dermate uit het zuiden dat ik zelf naar het meertje ben vertrokken.
Een paar mensen uit de groep gingen met mij mee, Joost en Ruben bleven op het veldje.
Het noorderlicht begint vrij basaal, overal waar je keek was het wel een beetje groen.
Vanuit het zuiden komt ook wat bewolking opzetten, bewolking met een felle stook. Het is noorderlicht! De strook komt plots achter de wolken vandaan en spat letterlijk uit elkaar en zorgde voor een corona en hevig bewegend noorderlicht.
Ik schreeuw het uit, je hoort mijn stem echoen over het meer. Blijkbaar hebben ze mij op het veldje ook gehoord, want ik hoor Ruben terug julen.
Wauw!!
De sub-storm lijkt voorbij, het noorderlicht wordt weer wat rustiger maar blijft overal zichtbaar.
Een halfuur later krijgen we weer een sub-storm ten noorden van ons. Het roze licht schiet van links als een speer naar de rechterkant, de banen lopen al dansend vol met het licht. Weer schreeuw ik en krijg ik een schreeuw terug van het veldje.
Ik weet van gekheid ook niet meer waar ik nou moet kijken, laat staan waar ik foto’s van moet maken. Ik begin maar gewoon met foto’s te maken om zo tot een timelapse te komen, dit is niet in woorden te beschrijven, dit moet je niet lezen, dit moet je zelf ervaren!
“Rodi!” Ruben en Joost komen aanlopen. Ze vinden het mooi geweest, ik vind het moelijk… Nu afscheid nemen, afscheid van veldje, meertje, maar vooral het noorderlicht.
We lopen terug en zien het weer feller worden, Ruben en ik zetten ons statief weer neer terwijl Joost doorloopt. We schieten nog wat foto’s en lopen dan weer verder. Het noorderlicht danst nog steeds boven ons hoofd.
Maar we zijn zeker, we gaan naar binnen, wat drinken en dan slapen.
In de bar drinken we nog wat om vervolgens naar onze kamers te gaan, ik pak mijn spullen in. Terwijl ik op bed ga zitten zie ik het noorderlicht vanaf mijn bed boven de parkeerplaats dansen. Ok, nog een foto dan!
Wat een geweldige week heb ik gehad, wat een mazzel hebben we gehad met het weer en een enorm leuke groep. Je gaat de mensen uit de groep zien als vrienden, je hebt een band met ze gekregen doordat je samen onder het noorderlicht hebt staan gillen, dansen en helemaal gek worden van dit prachtige natuurfenomeen. Ik ga deze mensen missen, mede door hun is deze reis weer episch geweest!
Nu tijd om te gaan slapen, morgen vroeg op om weer met de bus naar Rovaniemi te rijden, vanaf daar vliegen we naar Amsterdam. Terug naar huis, naar vrouw en kindlief.
Wederom zo fijn om te lezen Roderik…
We beleven onze reis een tweede keer door jouw leuke samenvattingen. Bedankt Mr Poro. Ik kan het iedereen aanraden om op stap te gaan met zo een top-gids naar het prachtige Lapland. Ik heb er mijn hart verloren. 🤩
Dank je wel voor je mooie blogs! We kijken terug op een fantastische week!