Dit is het eerste artikel over mijn reisverslag van de Poolweek 2019. Deze week zal ik als co-guide meereizen tijdens de populaire Noorderlichtreis met Ruben Weytjens.
Als alles bevalt en goed gaat zal ik in het seizoen 2019 – 2020 vaker meegaan als co-guide of zelfs zelf reizen begeleiden.
Aankomst in Tromsø
Ik vlieg vroeg vanaf Amsterdam naar Tromsø. Het is een vlucht van ongeveer drie uur met Transavia.
Na aankomst stap ik de frisse kou in, de lucht voelt direct zoveel anders dan in Nederland. Het duurt niet lang voordat onze bagage komt en zodra ik de hal van het vliegveld instap zie ik direct Ruben al staan met een bordje omhoog “Poolweek Voigt-Travel”.
Ruben begroet de gasten en verwijst deze naar de bus. Ik wacht even en groet Ruben dan ook. We bespreken kort de vervolgstappen en stappen dan ook de bus in. Ik zal worden aangekondigd als de stagiair van deze week.
Iedereen heeft in de bus al een plek gevonden, ik neem ergens in het midden plaats en wacht tot de bus gaat rijden. Ruben loopt alle namen na en introduceert mij daarna. Ik ga overeind staan en kijk om mij heen, al deze mensen… Ik ken niemand! Hoe zal dat na een week zijn?
Onze eerste bestemming is de Fjellheisen, een kabelbaan naar de top van een berg in Tromsø. Vanaf de luchthaven is dit een rit van ongeveer 20 minuten door Tromsø. Ruben vertelt over de stad, over de vele studenten die er wonen, de aanwezigheid van een Universitair ziekenhuis en een grote bibliotheek voor al die studenten.
We rijden een van de vele tunnels in van Tromsø, tunnels die zo groot zijn, dat ze zelfs een rotonde hebben. Het zicht in de tunnels is slecht door al het stof van het beton, wat kapot gereden wordt door auto’s met spikes onder de banden. Elk jaar wordt in het voorjaar het beton weer gerepareerd.
Uitzicht over Tromsø met de Fjellheisen
We gaan met de Fjellheisen de Storsteinen berg op, de berg met een hoogte van 421 meter heeft een prachtig uitzicht over Tromsø. Iedereen van de groep kan in een keer in de lift, de rit naar boven duurt ongeveer 7 minuten.
Boven aangekomen worden we getrakteerd op een prachtig uitzicht over Tromsø. Over het water varen een paar boten, een helikopter vliegt heen en weer en laag hangende wolken drijven geheimzinnig richting de stad.
De zon is nog niet lang op en terwijl we boven staan zien we de stad steeds verder in de zon terecht komen.
Beeld: Ruben Weytjens
We lunchen ook bovenop de Storsteinen, een lekkere rendier sandwich. Langzaam zie je dat mensen meer bij elkaar komen, elkaar voorstellen en vertellen wat ze in hun vorige reizen al gezien hebben.
Tegenover mij zitten de twee broers, die naar mijn idee echt de hele wereld al hebben gezien! Ze reizen samen naar de mooiste landen en hebben de meest geweldige verhalen. Zo hebben ze veel beren gezien in Canada… tikkeltje jaloers!
Ondertussen is Tromsø al bijna helemaal in de zon komen te liggen, voordat we weer naar beneden gaan toch nog een paar foto’s. Je kan foto’s blijven maken!
Langs de Fjorden naar Kilpisjärvi
We gaan met de gehele groep weer naar beneden, terug naar de bus waar een paar mensen bijna onderuit gaan vanwege de gladheid. Ik ben van plaats gewisseld zodat ik voorin, dichter bij Ruben kan zitten.
We verlaten Tromsø en rijden door naar een klein café, waar iedereen wat te eten en drinken neemt.
We rijden langs de bergen richting de Fjorden van het hoge noorden. Plots trapt de chauffeur op de rem, “There are moose on the right”. Ik kijk naar rechts en zie inderdaad drie elanden staan. Ze kijken nieuwsgierig naar de bus terwijl iedereen in de bus een camera of telefoon erbij pakt. Klik, klik, klik!
De elanden zetten voorzichtig een paar stappen weg van de bus voordat ze wegrennen. Drie middelgrote elanden, geen gewei-drager. Dit is voor mij de derde keer dat ik elanden in het echt heb gezien, ook weer in Noorwegen!
De Fjorden om ons heen zien er magisch uit met de stoom die van het water afkomt en de zon die net over de bergen heen komt. Je weet gewoon niet waar je moet kijken!
Beeld: Ruben Weytjens
We stoppen bij een ijswal direct aan de weg, de parkeerplaats is aan de andere kant van de weg. Aan de ene kant een ijswal, aan de andere kant prachtig uitzicht over het fjord. De ijswal die ontstaat door natuurlijke beekjes is uitgestrekt over zo’n 100 meter. Als je stil bent hoor je het water.
Ook hier stapt iedereen weer uit om de camera of telefoon tevoorschijn te halen. Selfies, gezinsfoto’s en landschapsfoto’s worden volop gemaakt.
Terwijl we verder rijden zien we de zon steeds verder dalen, je kan de zon bijna zien bewegen, langzaam komt er ook meer bewolking in de lucht.
Bij de volgende parkeerplaats stopt de bus weer, we hebben hier uitzicht over een groot fjord waar de zon tussen twee bergen in ondergaat. Bij dit fjord liggen mooie stenen en grote stukken ijs. De ondergaande zon zorgt voor geel oranje kleuren aan de horizon.
In de bosjes naast de parkeerplaats liggen overal uitwerpselen, duidelijk van elanden, ik volg het spoor even maar zie helaas geen elanden.
We rijden door richting Kilpisjärvi waar het landschap steeds witter wordt. In Tromsø lag al een record hoogte aan sneeuw sinds 20 jaar, maar hier in Lapland zijn ook de bomen helemaal bedekt met een volle lading sneeuw.
Nadat we langs een hoge berg, de heilige Saana zijn gereden komen we aan in Kilpisjärvi.
De Arctic Polar accommodatie
De ingang van de Arctic Polar appartementen ligt links van een tankstation, bij dit tankstation is ook een cafe, supermarkt en outdoorwinkel te vinden.
Ruben gaat bij Arctic Polar naar binnen en haalt de sleutels, deze worden in de bus verdeeld. De gastheer van Arctic Polar is JP.
Iedereen gaat naar hun appartement. Mijn appartement, een simpel maar knus optrekje, heeft een keuken (met veranda), badkamer (inclusief sauna) en op zolder een slaap gedeelte.
De gasten kunnen allemaal een thermopak ophalen bij de receptie, veel maten zijn er niet, maar iedereen loopt uiteindelijk in een thermopak. Ik vind het eigenlijk te warm voor een thermopak, maar voor de zekerheid neem ik er ook maar een.
Het is tijd voor het diner! Een simpel maar goed diner:
- Wortelsoep;
- Gekookte aardappel;
- Rendier gehakt met groenten in een soort van jus;
- Verschillende soorten salades;
- Een toetje, waarvan ik stom genoeg vergeten ben te vragen aan JP hoe dit heet.
De gasten mengen zich met elkaar en aan de andere kant zit ik met Ruben en Edi de chauffeur.
Oefenen met de camera
Nadat we klaar zijn met eten, is het duidelijk dat de kans dat we het noorderlicht die avond nog gaan zien, erg klein. Maar als er noorderlicht is, zal er waarschijnlijk “paniek” zijn om je camera goed in te stellen.
Daarom spreken we na het eten af om naar het veld achter de accommodatie te gaan, midden in de Toendra. We hebben vanaf hier vrij uitzicht op de heilige berg de Saana.
Ruben loopt voorop met de gasten naar de Toendra terwijl ik nog op een paar gasten wacht. Vervolgens lopen (en glijden) we naar Ruben en laten de gasten hun camera instellen. Blijkt toch niet zo makkelijk te zijn als dat het klinkt!
Ruben heeft een zeer licht-sensitieve camera, hierdoor lukt het hem om door de wolken heen het noorderlicht vast te leggen. Dit is met andere camera’s, of zelfs onze eigen ogen al helemaal niet mogelijk.
We blijven hier een tijdje in de kou staan tot de meeste gasten het is gelukt om de camera goed in te stellen. Van oude tot hele nieuwe camera’s. Helaas blijken niet alle camera’s geschikt voor het fotograferen van het noorderlicht (tenzij het intens noorderlicht is). Zoals een superzoom camera, deze kan niet de ISO afzonderlijk van de sluitertijd aanpassen.
Het blijft helaas bewolkt en het was een lange dag, dus we gaan met de gasten terug naar onze accommodatie.
Ruben en ik spreken af dat we af en toe buiten kijken of er sterren te zien zijn, want er is een goede zonnewind. Alleen die wolken…
Uiteindelijk besluit ik na 0.00 uur het licht ook maar uit te doen.
Morgen gaan we ijsvissen en lasso werpen op Saanajärvi.
