In Nederland wordt er veel geklaagd over de kou en de regen. Ze willen warmere dagen. Dan zijn er warmere dagen dan wordt er weer geklaagd dat het TE warm is.
Ikzelf kan totaal niet tegen de warmte, ik kan er gewoon niks mee. Het geeft mij een vrij gevoel om de kou te ervaren, natuurlijk kan ik het ook echt TE koud krijgen, maar daar kleed je je dan op.
Na weer een avond het Noorderlicht te hebben gezien wordt ik wakker van de zon die in mijn gezicht schijnt. Ik lig op bed en voel de kou door het dekbed heenkomen, een lekker fris gevoel! Wat maakt het uit dat je het wat frisser hebt, je kijkt naar buiten, alles is wit, blauwe lucht en de zon doet volop zijn best. Het frisse gevoel van de koude en de warme gloed van de zon op je gezicht geeft mij een optimaal gelukkig gevoel. Ik voel me goed en vooral vogelvrij!
We gaan vandaag Zeekajakken, best spannend! Op de een of andere manier voelt de open zee compleet anders dan een rivier waar je met de stroming mee vaart. Ik zie mijzelf al varen op de zee terwijl er een Orka onder de Kajak doorzwemt. Of een nieuwschierige Zeeleeuw die even een kijkje komt nemen bij dat geploeter en gespat in het water. Keep on dreaming 🙂
Een goed ontbijt
Normaal zit ik hele dagen op kantoor achter mijn computertje. Fysiek kost dit niet veel energie, mentaal natuurlijk wel. Als ik niet goed eet dan merk ik dat wel. Als ik iets fysieks ga doen merk ik vaak snel of ik goed heb gegeten, de energie stroomt dan snel uit m’n lichaam. Ik ben dan ook van plan om een goed ontbijt te nemen voor de nodige energie.
Ik geef al snel lading aan een gevoel wat ik heb, als ik weinig energie heb voel ik mijzelf zwaar en futloos, hier reageer ik sterk op. Maar als ik teveel heb gegeten, of te zwaar dan merk ik dat ook meteen! Het is iets wat tussen mijn oren zit, maar een te vol gevoel geeft mij een negatief gevoel.
Niet te zwaar tafelen dus! Lekker een bakje koffie en thee en rustig al het lekkers op eten wat er te krijgen is.
Happiness is… paddling my kayak
Kajakken op zee is meer dan alleen je peddel links en rechts door het water halen. Je moet letten op de juiste techniek, maar ook je houding. Ian stopt ons eerst in een pak, we krijgen een zwemvest en aan mijn zwemvest hangt een GPS-systeem om de route bij te houden.
Het begint bij het instappen van de Kajak, doe je het verkeerd dan sla je meteen om of je glijdt van de Kajak af.
Voor op mijn Kajak staat een GoPro om alles te filmen, ik ben benieuwd naar de beelden! (Ziet een Free Willy scene…) Aan mijn peddel zitten speciale handschoenen om warme handen te houden. Het ziet er niet erg comfortabel uit, maar je merkt niet dat deze om je handen zitten.
Zodra ik in de kano zit wordt ik het water ingeduwd, mijn knieën zitten tegen de zijkanten van de Kajak en ik merk meteen dat die een flink effect hebben op de stabiliteit van mijn Kajak.
Ian zit al in zijn Kajak. Ik moet bij hem komen zodat ik kan ervaren hoe stabiel de Kajak is. Ik houd mijn rechterarm opzij en mijn linkerarm omhoog, nu moet ik zover mogelijk naar rechts gaan leunen. Ik kan niet omslaan, dan zou mijn arm op de Kajak van Ian terecht komen. Maar comfortabel is anders! Ian laat mij volledig doorgaan tot op het punt dat ik zou omslaan, ik duw met mijn buikspieren opzij en leg het gewicht op mijn rechterbeen. Het is nog best lastig, maar als ik eenmaal begin te kantelen gaat het snel!
Ik heb nu vertrouwen met mijn Kajak, aangezien de rest van de groep ook dit vertrouwen moet krijgen mag ik even aan de kant wachten tot iedereen klaar is om te gaan.
Aan de kant staan onze vrienden die ons uitzwaaien en foto’s maken terwijl we al peddelend rondjes draaien. Ian laat ons voorop gaan zodat hij ons altijd in de gaten kan houden.
We varen tussen een paar rotsen door en gaan de open zee op, je merkt meteen dat het water wat wilder wordt. Voor mij zie ik niks anders dan water en ergens in de verte een paar witte bergen. Als ik achterom kijk zie ik de rotsen waar gister de Zeearenden opzaten. Er staat geen wind, het is wel fris maar de zon zorgt voor een aangename temperatuur.
Iedereen is stil en het enige wat je hoort zijn de meeuwen die over je heen vliegen en de peddels die door het water glijden. Om de paar minuten leg ik mijn peddels even neer en dobber ik een beetje. Je voelt je geweldig klein midden op zee in een Kajak, ik kijk naar beneden en zie de honderden Zeesterren op de bodem liggen. Ian verteld dat het op deze plek “maar” 7meter diep is.
We varen langs plekken waar we gister zijn geweest met de RIB-boot, op het gegeven moment vliegt er zelfs een Zeearend over. Ian baalt, hij had vis mee moeten nemen. Dat doet hij eigenlijk altijd (als hij het niet vergeet 🙂 ), de ervaring dat een Zeearend vlak naast je Kajak neerdaalt om de vis uit het water te halen, wauw… Ian vertelt dat je dan nog intenser de wind door de vleugels hoort gieren.
Een stukje verderop wijst Ian ons op een object in het water, hier is ooit een schip gezonken. Je ziet inderdaad delen metaal liggen en ik denk zelfs een anker te zien! Het schip is ondertussen bedekt met het leven onderwater.
Ian houdt ons goed in de gaten, hij geeft ons een compliment “Jullie zijn de eerste waarmee ik zelf ook kan genieten. Ik had laatst een Canadese vrouw, ze was niet vooruit te branden. Ik had eigenlijk een touw mee moeten nemen!”. Af en toe wordt er een foto door Ian gemaakt. Ik besluit ook maar eens de GoPro aan te zetten.
Hieronder een stukje van de tocht gefilmd met de GoPro camera, je ziet op het gegeven moment ook een Zeearend in de verte over vliegen. Ik heb ongeveer aan 20 minuten video, toch maar een stukje ingekort voor mijn blog 🙂
We varen rond een eilandje, Ian verteld dat het mogelijk is om hier Steller Zeeleeuwen te zien. Helaas, te zitten er niet. Maar we kunnen hier wel even het eiland op, in de winter kan dit. In de zomer is het verboden terrein omdat er dan meer dan 50 verschillende vogelsoorten het gebruiken als broedplek.
We leggen aan op het strand en proberen op de “juiste” manier uit de Kajak te stappen zonder om te slaan.
We eten wat, lopen wat rond en maken wat foto’s. We zitten niet erg ver van de kust vandaan als je kijkt waar we vandaan komen, maar aan de andere kant van het eiland gaat de zee nog wel een stuk door! Als je helemaal naar rechts kijkt zie je met helder weer de Lofoten liggen. Maar net als gister was de spiegel van de zee die ervoor zorgde dat je het net niet kon zien.
We varen weer terug naar huis, we varen langs het torentje waar we gister nog met geweldige snelheid zijn langs gevaren. Toen vlogen er 3 Zeearenden. Nu helaas geen.
Life begins at the end of your comfort zone
We zijn bijna terug bij het Sjøhus, Ian vraagt ons of we zin hebben in een spelletje. Ik heb nog wel wat energie, dus kom maar op!
Ik meld mij aan als vrijwilliger. Ian wil dat we met onze Kajaks tegen elkaar aan gaan, we moeten elkaars Kajaks vasthouden.
Ik ben de vrijwilliger, ik moet het doek wat ervoor zorgt dat er geen water in mijn Kajak loshalen. Ik twijfel even maar doe het toch maar. “Goed, nu ga je staan!”.
Wat? Nee! Je maakt een grap toch? “Nee, ik maak geen grapje. Ga maar staan, je Kajak wordt vastgehouden.”.
Langzaam trek ik mijzelf omhoog, de Kajak wiebelt gigantisch. Dit is totaal buiten mijn comfort-zone! Zodra ik sta moet ik mijn armen in de lucht doen, ik sta “stabiel” en Ian maakt een foto.
“Nu loop je over de Kajaks van de andere naar de andere kant en dan weer terug.”, stilte… Opzich heb ik het warm genoeg om even het water in te duiken, maar we zitten zeker nog 600meter bij de kant vandaan. Zo’n goede zwemmer ben ik nou ook weer niet!
Het Britse meisje dat naast mij zit zegt dat ik haar hoofd kan vasthouden. Nee lekker dan! Ik ga volledig leunen op haar hoofd! “You are not a pussy, are you?”. Fuck it, okey ik doe dit! Ik leg mijn hand op het hoofd van het Britse meisje en zet mijn eerste been op haar Kajak. Shit, teveel naar de zijkant. Ik zet kracht en mijn andere been laat ik los van mijn Kajak. Ik sta nu achterop een andere Kajak. Ik sta stabiel, maar niet comfortabel!
Mijn vriendin zit in de Kajak ernaast. “GO on, we don’t have all time!”. Ik merk dat mijn benen trillen, het voelt als hoogtevrees. Ik leg mijn hand op het hoofd van mijn vriendin en zet mijn eerste been op haar Kajak. Ik sta totaal niet meer stabiel! Nee dit doe ik niet en zet mijn been terug. Sorry!
Eenmaal terug in mijn Kajak schaam ik me, waarom lukt me dit niet gewoon? Je bent niet bang voor het water, maar alleen omdat je niet dicht bij de kant zit ga je niet verder? Ok ok, maar ik heb het wel gedaan. Ik ben uit mijn comfort-zone gestapt en ik ben gaan staan!
Ian vraagt wie nu wil, het Britse meisje naast mij is erg enthousiast en huppelt zo van de ene Kajak naar de andere… Geweldig 🙂
Terug bij het Sjøhus, staat de vrouw van Ian ons op te wachten. Ze filmt ons en zendt dit live uit op Facebook.
Hier is de route te zien die ik via mijn Suunto horloge heb kunnene exporteren. We hebben 8km gevaren.
Lunch en wandeling
We staan weer op wal en hebben ondertussen trek gekregen. Onze vrienden zijn ergens gaan wandelen dus het huis kunnen we even niet in. Het zonnetje schijnt toch dus gaan lekker met ons brood op het terras zitten en kijken uit over het rustige water.
We hadden ons laten vertellen dat in de buurt een hangbrug te zien zou zijn. Dit zou ongeveer 5km lopen zijn. Een leuke wandeling voor in de middag! Onze vrienden hadden mijn camera in het restaurant neergelegd. Met Camera en bepakking zijn we richting de hangbrug gaan lopen. Terwijl we de laan uitlopen bij Ringstad komt de blauwe Skoda aangereden met onze vrienden. Mijn vriend wil ook wel mee, we wachten dus even.
De route zou vrij simpel zijn, rechts, links, rechts en dan doorlopen. Mijn onderbuik gevoel zei dat we toch niet goed liepen. Maar agh, we lopen wel door en zien het wel.
We lopen langs een groot meer dat natuurlijk helemaal bevroren is. Je ziet een spoor door de sneeuw van een Eland dat het meer is overgestoken. Het zou tof zijn als we al lopend er eentje zouden tegenkomen. Dan kan je in alle rust er een paar foto’s van maken.
Helaas geen Eland! Maar stom genoeg ook geen hangbrug. We komen uit bij een pad waar we met elke stap minstens 50cm wegzakken in de sneeuw. We besluiten maar om te keren en terug te gaan naar huis.
Zonsondergang
Weer aangekomen in Ringstad is ondertussen de zon erg gedaald en begint het al te schemeren. Ik zie aan het water dat de neergaande zon voor geweldige kleuren zorgt. Ik vraag mijn vriend en samen gaan we met onze camera naar het water en lopen wat rond het meer. Het is muisstil en de ondergaande zon zorgt voor een mooi verloop van kleuren aan de horizon.
Terwijl we wat rond lopen komen we nog wat mooie plekken waar je in de zomer heerlijk kan zitten, zelfs een overdekt kampvuur. Leuk om in de zomer nog eens terug te komen! Nu toch maar weer terug, het is alweer tijd om te eten.
Avondeten
Het is weer erg gezellig in het restaurant. Er is plek bij de andere Nederlanders. Het is voor ons de laatste avond in Ringstad, de andere Nederlanders blijven de een dag langer en gaan dan ook naar de Lofoten.
We krijgen een voorgerecht met appel, spinazie, spekjes en gekarameliseerde walnoten. Het hoofdgerecht bestaat uit gepofte aardappels, witvis in crème fraîche en kaas (waarvan ik de naam allang kwijt ben 🙁 ). Het toetje is nog lekkerder dan gister, met bosbessen, slagroom en een hard laagje wat ik niet goed kan plaatsen.
De Nederlanders hebben vandaag allemaal wat anders gedaan. Een paar hebben Elanden gezien (wat achteraf waarschijnlijk Rendieren waren) en andere mooie wandelingen gemaakt. We zitten te praten over het Noorderlicht van gisteravond en wat we morgen gaan doen. De Nederlanders hebben Ian gevraagd of het mogelijk is nog een keer het water op te gaan met de RIB-boot. Ian is hier wel voor te vinden, ik baal een beetje. Dat zou sowieso weer erg gaaf zijn!
Na een tijdje komt (alweer!!) iemand binnen rennen, Noorderlicht!
Noorderlicht in Noorwegen
Als een stel kinderen die een ijsje krijgen schieten we op. Rennen weg om onze camera’s te halen en komen weer bij elkaar op de donkerste plek bij het meer. Ondanks dat de maan helemaal vol is is het Noorderlicht weer geweldig fel. Ik denk niet dat ik nog hoef te beschrijven wat er deze avond door mij heen gaat 🙂 hieronder zijn de foto’s te zien.
Na een tijdje begint het Noorderlicht weer af te nemen en gaan we voldaan weer terug naar huis. Morgen gaan we naar de Lofoten!
De eerste dagen gemist?
