We worden om 6:00 uur wakker en openen de tent. Het is mistig. Het ziet er prachtig uit zo net boven het regenwoud!
We hebben goed geslapen. De kok is ook al op en bezorgd ons thee op bed en een bakje warm water om ons op te frissen. Daarna krijgen we ontbijt: pap met Engels ontbijt en een sinaasappel. Goed om de dag mee te beginnen.
Last van mijn buik
We lopen samen naar het sanitair gebouw, overal staan tentjes waar mensen langzaam wakker worden of de tent al aan het afbreken zijn. Opmaken voor een nieuwe dag.
Aangekomen bij het sanitair gebouw merk ik dat mijn buik flink pijn begint te doen. Helaas is even rustig op het toilet zitten er niet bij in, wat ongemakkelijk hurk ik.
Helaas, het blijft bij buikpijn. Naar het toilet gaan lukt niet. Dan maar onderweg een keer…
Weer terug aangekomen bij de tent merk ik dat de buikpijn wat de overhand neemt. Ik ga in de tent liggen en laat de paniekaanval over mij heenkomen. Annemarie komt bij mij zitten en de gidsen laten ons even met rust.
Beginnen aan de steile klim
De ochtend doen we rustig aan en we vertrekken als laatsten uit het camp. Dat is geen probleem: ‘Hakuna matata’.
Al gauw beginnen we weer aan een echte klim met veel steile paden van rotsen en losliggende stenen. Het is soms echt klimmen en klauteren. Onze wandelstokken komen hier goed van pas. Onderweg zien we veel verschillende bloemen die voor ons totaal onbekend zijn, zoals de ‘Everlasting flower’ en de ‘Lobelia’.
Lopen boven de wolken
Al vrij snel lopen we uit de mist van vanmorgen en zitten we boven de wolken, zo bijzonder! Het zonnetje begint te schijnen. We hebben het niet zo gauw door, maar doordat we al zo hoog zitten (en we ons zijn vergeten in te smeren) zijn we direct verbrand! Zelfs onze handen zijn knalrood met de banden van de wandelstokken als witte afdruk. Mooie herinnering voor over een paar weken 🙂
Aankomst Shira Camp
Vlak voor we het Shira Camp bereiken is er nog een steile en gevaarlijke klim naast de afgrond. Het is helemaal duizelingwekkend doordat we ook nog op de wolken neerkijken. Gelukkig gaat alles goed, het geeft ook echt een kick. Rond 14:00 uur komen we aan in het Shira Camp. De tenten zijn al opgezet. We krijgen weer warm water om op te frissen en beginnen aan de lunch: spaghetti met groenten en thee. Heel. Veel. Thee.
Onderweg hebben we ook allebei onze Camelbaks leeggedronken met elk 3 liter water erin, inclusief een waterzuiveringstablet en ORS om extra vocht vast te houden.
Jambo Bwana
’s Middags wordt er echt even tijd gemaakt om met de hele groep van porters en gidsen bij elkaar te komen om elkaar beter te leren kennen. Het werd echt een feestje toen ze met het hele team gingen zingen en dansen!
Uitzicht op de Kilimanjaro
Vlakbij het Shira Camp ligt een grot. Samen met Raphael en John lopen we daarheen. Ze vertellen dat de porters tot 18 jaar geleden in deze grot sliepen in plaats van in tenten… Met wel 60-80 man bij elkaar en een kampvuur in het midden! We kunnen het ons niet voorstellen. Daarna lopen we door naar een uitzicht punt op 100 meter boven Shira Camp. En, nadat de bewolking wegtrekt, hebben we voor het eerst sinds de klim zicht op de top van de Kilimanjaro en tevens ons einddoel: de Uhuru Peak. Wauw.
Koude avond
’s Avonds krijgen we weer thee met popcorn en aansluitend het diner: zakini soep met rijst, vlees, groenten en gebakken vis. Ondertussen koelt het flink af, zelfs de tent begint te bevriezen…
Wauw prachtig! Wat een ervaring!
Die mannen kunnen mooi zingen.