Vannacht was het een beetje behelpen. Mijn matras moest ik diagonaal in de tent leggen, anders paste het niet! Verder wel prima geslapen. De dag begint weer vroeg met thee op bed en warm water om te wassen. Daarna wederom een veel te uitgebreid ontbijt, we krijgen het bijna niet op. Maar eten is belangrijk, wordt ons steeds verteld. Dus dan maar tegen heug en meug…
Het heeft vannacht gevroren. Alles is wit van het rijp, maar zodra de zon opkomt rond 07:00 – 07:30 uur is het gelijk warm.
Acclimatiseren op 4600 meter
Raphael is vandaag onze hoofdgids. We beginnen wel echt te merken dat we hoger komen. Ook ons geheugen laat ons daardoor aardig in de steek. Alle Swahili woorden die we proberen te leren, blijven totaal niet hangen. Vanmorgen ben ik ook opgestaan met hoofd- en buikpijn. Annemarie voelt zich fantastisch.
We wandelen vandaag van Shira Camp naar Barranco Camp. Daarvoor zullen we eerst een stuk stijgen naar de zogenoemde ‘Lava Tower’. Vanaf daar dalen we het laatste stuk weer flink. Dit is bevorderlijk voor de acclimatisering, het wennen aan de hoogte.
We beginnen aan de tocht. Door de wind en de stijging raken we al snel buiten adem. Ook hebben we vandaag meer moeite met drinken tijdens het wandelen. Na vier uur stijgen krijgen we de keuze. We kunnen dus nog naar de Lava Tower, waarbij we nog een uur omhoog lopen en daarna nog twee uur naar beneden. Of we skippen de Lava Tower en lopen de route van twee uur die de porters ook lopen, direct naar Barranco Camp. Vanwege de acclimatisering (de Lava Tower ligt op 4600 meter en Barranco Camp op 3700 meter) kiezen we voor de Lava Tower. En zeg nou zelf, wie wil zoiets met zo’n naam nou niet zien met eigen ogen!
Het is pittig, maar we zijn blij dat we het toch hebben gedaan. De Lava Tower is heel indrukwekkend. We maken wat foto’s met John en Raphael en eten onze lunch. We merken wel dat we ons er echt toe moeten zetten, want ook eten gaat inmiddels niet meer van harte.
Afdaling naar Barranco Camp
Na de stop bij de Lava Tower vervolgen we onze weg. We dalen en niet zo’n beetje ook. Het is een steile afdaling van stenen en zand van nog ongeveer twee uur tot aan het Camp. Bij Annemarie breekt de paniek een beetje uit omdat het tempo hoog ligt en ze de afdaling spannend vindt door de losliggende stenen. Raphael ziet het en pakt haar hand om haar naar beneden te begeleiden. We gaan ineens als een gek naar beneden, alsof hij niet te laat wil komen voor het diner! Gelukkig gaat het goed op deze manier en komen we er vanzelf.
In de verte zien we het Barranco Camp al liggen. Het laatste stuk lopen we door een bos van enorme planten zo groot als bomen! De bekende en bevreesde Barranco Wall kunnen we vanaf hier ook al zien. Morgen gaan we die beklimmen. We schrijven ons weer in op de lijst bij de ‘post’ en gaan naar de tent. Het is wederom een prachtige plek. Onze tent staat in het dal, dicht bij de kloof naar beneden en achter ons doemt de top van de Kilimanjaro op.
We krijgen thee met popcorn en voor het diner zukini soep, macaroni met groentesaus, Franse quiche en een half gevulde watermeloen met vers fruit. Raphael is normaal stilletjes, maar tijdens het diner komt hij los. Hij vertelt ons veel over de armoede en werkeloosheid in Tanzania. Hij is blij met de nieuwe president omdat hij veel doet voor de arme mensen. Het grijpt ons erg aan.
Buikpijn zet door
Ik heb veel buikpijn en geef het aan bij de gidsen. Raphael is erg behulpzaam en biedt me twee pilletjes aan tegen de buikpijn/gasvorming. Ik twijfel even of ik deze wel moet nemen omdat ik geen idee heb wat het precies zijn voor pillen. Maar de buikpijn is zo erg dat ik hem wel vertrouw. Bij wijze van uitzondering krijg ik zelfs goedkeuring om mijn behoefte in de natuur te doen in plaats van op het ’toilet’. Raphael loopt in het donker zelfs een stukje mee om de wacht te houden, wat een opluchting.
Bij terugkomst in de tent heeft ober Devid al lekker wat thee klaargezet. Samen met John genieten we van de prachtige sterrenhemel en de melkweg vanavond. We maken foto’s van de magische lucht met de top van de Kilimanjaro erbij. Ondanks dat het zwaar is en ik veel pijn heb, is echt fantastisch hier!
Weer een mooi verhaal Roderick!
En mooie plaatjes.
The story continues!
Prachtige foto’s! En mooi beschreven.
Bedankt Wilma, leuk dat je het volgt!