Terwijl ik dit type is het 20.05 uur lokale tijd, voor de mensen in Nederland is het 5:04. Voor mij is het nog steeds maandag. Ondertussen al 22 uur wakker. We zitten in een klein hotel Dayys Inn Vancouver Airport, om de zoveel minuten vliegt er weer een vliegtuig laag over.
De reis naar Canada
22 uur geleden ging mijn wekker. Ik ben al een tijdje wakker, de zenuwen zijn flink aanwezig. Ik schiet onder de douche en eet mijn ontbijt. Nog snel alles controleren en op naar Schiphol. Op Schiphol aangekomen snappen we waarom je zo vroeg van te voren aanwezig moet zijn, wat een drukte!
Ondanks de drukte gaat het inchecken en de douane voorspoedig, voor we het weten zitten we al bij de gate naar ons vliegtuig te kijken. Bijzonder wat een verschillende mensen je op een vlucht hebt. We zien al een baby, als die maar niet achter ons komt…
We vliegen met de Dreamliner 787-9 Lilly, we hebben gelukkig geen vertraging zoals de vlucht een dag eerder dat wel had.In het vliegtuig aangekomen zien we helaas dat de baby precies achter ons zit, doe je helaas niks aan!
Een vriendin van mij is stewardess bij KLM, ik had haar gesproken over mijn angsten. Ze vertelde dat ze op dat moment toevallig met iemand stond die ook op mijn vlug aanwezig zou zijn. Inderdaad, er kwam een aardige stewardess naar ons toe die gezellig begon te kletsen. Erg vriendelijk en geruststellend dat de crew er vanaf weet zonder dat je het zelf hoeft aan te geven!
Tijdens de vlucht werden we zelfs verrast!
Een tijdje terug had ik erg last van mijn stuitje, ik heb het laten onderzoeken maar helaas weten we nog niet waar het aan ligt. Ook tijdens de vlucht nu had ik er veel last van, ik was erg onrustig hierdoor en ging ongeveer iedere 5 minuten wel weer verzitten.
Maar wat een top vlucht, natuurlijk heb ik ook een pilletje genomen. Maar je merkt amper dat je vliegt. Zeker met een koptelefoon op met noise-cancellation. Een echte aanrader voor als je niet goed tegen alle prikkels kan. Ik luister urenlang naar een voorleesboek van Harry Potter en kijk een filmpje.
Om de zoveel tijd komt er weer een snack of een maaltijd langs, erg lekker (zout) eten voor in het vliegtuig!
Voor we het weten beginnen we alweer te dalen en zetten we de landing in. Aangekomen op Vancouver Airport gaan we op zoek naar onze bagage. Ook hier gaat alles gemakkelijk en staan we zo buiten het vliegveld. Op naar het hotel!
Even Vancouver in
We komen aan bij ons hotel en het eerste wat we zien is dat er twee grote brandweerauto’s met luide sirene’s aan stoppen voor ons hotel. Een goed begin! We weten niet wat er aan de hand is, maar al het personeel bleef rustig door werken. Ik mag dus hopen dat het een oefening was van de brandweer zelf. Ons kamertje is erg simpel, er staan twee grote bedden met een televisie en een goede badkamer. Super voor een eerste nacht!
Aangezien bellen in Canada vrij duur is, werd ons aangeraden om een SIM-kaartje aan te schaffen met beltegoed erop.
Met de trein van Bridgeport Station op naar Waterfront station. We beginnen te merken dat we erg moe zijn. We gaan op zoek naar de Vancouver Steam Clock, waar hordes mensen omheen staan zodra we hem gevonden hebben. Mijn moeder is hier vroeger ook geweest, natuurlijk een reden om ook even de toerist uit te hangen en met je camera er een foto van te maken. De Vancouver Steam Clock produceert stoom tijdens het tikken, het volledige mechanisme is hierop aandreven.
Van de Vancouver Steam Clock gaan we door naar het Pacific Centre, bij Virgin mobile halen we een SIM-kaartje en maken onze volgende plannen. We willen eigenlijk wel nog het park in. Maar de moeheid slaat toe. We lopen een Subway in, halen een broodje en wat te drinken en gaan vervolgens terug naar ons hotel. Dit was de langste 25 september die ik ooit heb meegemaakt. Tijd om te gaan slapenzzz…
Leuk om te lezen, Ro! Zo kan ik mij er een goede voorstelling van maken. Eerst nog even een paar uurtjes slapen en dan op naar het avontuur!
Lekker, zo’n vlucht die goed verloopt. Stiekem ben ik wel een klein beetje jaloers. En dit was pas “dag #1″….