We hebben uitgeslapen, de wekker ging om 8 uur. Het is weer een koude ochtend en buiten dwarrelen vlokjes sneeuw langzaam naar beneden. De sneeuw blijft hier niet liggen maar de bergtoppen zijn vanacht weer wat witter geworden.
Na een lekkere warme douche op de Kicking Horse Campground gaan we op pad, we zijn in het Yoho National Park vandaag.
We rijden over een prachtige weg in scenische omgevingen.
Takakkaw Falls
We slaan na de campgroud direct linksaf richting de Takakkaw Falls, onderweg kronkelt er een snelstromend beekje langs de weg. Het water is melkachtig blauw.
Onderaan de weg stond een bord dat de weg niet toegaanbaar is voor caravans. Ik snapte later pas waarom. We rijden langs Meeting of the Water, waar we op de terugweg zullen stoppen.
Een bocht later staat er een bord met een de tekst “7m+ switchback”, erop was een camper afgebeeld die kriskras omhoog ging met pijltjes. Ik begreep dat we haarspeldbochten zouden krijgen en dat het wat lastiger is voor campers boven de 7 meter. Onze camper is 10 meter.
Daar verschijnt de eerste haarspeldbocht, we rijden rustig de bocht in en geven gas de helling op. De camper gaat rustig omhoog en alles gaat vlekkeloos. Daar komt de tweede bocht, echter was de tweede bocht erg scherp en daarbij was de bocht niet flauw omhoog maar met een helling omhoog. In de bocht zat ook een stuk extra weg, ik kon duidelijk de bocht niet maken en reed de camper dit extra stukje asfalt op.
Ik begreep dat je deze zou kunnen gebruiken om achteruit omhoog te rijden, maar dat betekend veel gedoe. Daar hadden we beide geen zin in. We keren in de bocht om en rijden weer naar beneden.
Balen! De Takkakaw Falls zijn de op twee na hoogste watervallen van Canada. Maar om daarvoor nou moeilijk te gaan doen…
Meeting of the Water
We rijden weer terug richting de campground en stoppen bij de uitkijkpunt “Meeting of the Water”. Dit is de plek waar de Yoho River en de Kicking Horse River samenkomen.
Waar de rivieren nog niet samenkomen is goed te zien dat ze van kleur verschillen, de Kicking Horse River is donkerderblauw, de Yoho River melkachtig blauw.
Je kan vanaf de parkeerplaats naar de rivier lopen en over de rotsen die half in het water liggen klauteren, na een paar minuten gingen we weer terug naar de camper.
Emerald Lake
Na een korte stop bij het tankstation en het bezoekerscentrum in Field rijden we door richting Emerald Lake. Vlak voor de parkeerplaats van Emerald Lake staan de auto’s al aan de kant van de weg, we houden ons hart vast dat er parkeerplek voor ons is.
Maar nadat we de parkeerplaats oprijden zien we dat er een aparte laan is ingericht speciaal voor RV’s, er stonden er maar een paar dus er was zat ruimte voor ons!
We parkeren de camper en lopen de massa toeristen in (Aziaten), tuurlijk zijn we zelf ook toeristen.
Emerald Lake ligt er prachtig bij, het meer lijkt nog blauwer dan Lake Louise, maar dat kan ook door het licht komen. Een klein bruggetje gaat naar een schiereiland waar allemaal lodges staan. De daken van de lodges hebben dezelfde kleur als het water.
Vanaf verschillende plekken op het schiereiland maken we foto’s van het meer, de toeristen volgen ons en op plekken waar we stil staan komen ze tegen je aan staan om foto’s te maken.
Op een gegeven moment zat ik even te wachten tot de zon achter een wolk vandaan zou komen, wordt ik op mijn schouder getikt en in een vreemde taal en gebarentaal werd er aan mij gevraagd of ik aan de kant kon. Dan konden ze een foto van elkaar nemen. Ik heb maar gezegd dat ik op de zon sta te wachten en mij weer omgekeerd.
In het begin van de vakantie was ik zeker aan de kant gegaan, maar ik heb gemerkt dat de Aziatische toeristen erg vriendelijk kunnen zijn, maar ook erg a-sociaal. Dan wordt je vanzelf wat minder vriendelijk naar ze. Of ben ik nou heel erg bot?
Terug naar Emerald Lake, het meer is op sommige plekken helemaal glad en op die plekken weerkaatsen de bomen en rotsen die aan de kant staan. Het voelt bijna buitenaards zo blauw is het. Zelfs als je direct bij het meer staat zie je dat het meer blauw is, normaal alleen van bovenaf.
We lopen een kwart rondje om het meer om ook het schiereiland op de foto te zetten, helaas hebben we tegenlicht van de zon. Het schiereiland heeft iets magisch, toen we er liepen werden er zelfs voorbereidingen getroffen voor een trouwfeest. Een mooie locatie!
Natural Bridge
We rijden weer terug naar de grote weg en vlak voor de snelweg parkeren we weer. We zijn aangekomen bij Natural Bridge. Hier is een natuurlijke brug te zien van stenen die over een waterval hangen.
Het is er, natuurlijk, weer erg druk. De toeristen staan op elke mogelijk plek om foto’s van elkaar te maken. Sommige klimmen zelfs over de hekken om op de brug zelf te staan. Wat volgens mij niet helemaal de bedoeling is.
Natural Bridge is een prachtige verschijning om te zien, het is een combinatie van gladde stenen en gelaagde stenen die ervoor zorgen dat het water in verschillende routes naar beneden valt. Op de plek waar de waterval een grote waterval wordt hangen twee grote stenen hellend naar elkaar toe, dit zorgt ervoor dat er een brugvorm tevoorschijn komt.
Je kan via een brug over het water om Natural Bridge van de andere kant te bekijken. Vanaf daar kan je via een natuurlijk pad ook naar de rivier lopen en bij het water staan. De stenen die hier liggen zijn bijna allemaal gelaagde stenen, dit zorgt voor een robuuste uitstraling tussen het toch al snel stromende water.
Om de hoek van de rivier zit een jonge vrouw in alleen een wit gewaad, er worden foto’s van haar gemaakt. Het is duidelijk dat ze zwanger is, haar buil puilt door de witte jurk naar voren. Flink koud om in alleen een dun jurkje bij een rivier te zitten terwijl het vriest (en sneeuwt).
Golden
We zijn op weg naar Golden waar we een korte stop maken om boodschappen te doen, het is Thanksgiving weekend en gister waren we te druk hiervoor.
Vlak voor Golden staan verschillende borden waarop wordt gewaarschuwd voor: Big horn sheep, Elks en Deers. Een flinke verzameling aan dieren!
De laatste bocht voor Golden is een dalende bocht naar rechts, we rijden rond de 100 kilometer per uur als we op de andere weghelft een groep dieren zien staan. Er staan zo’n 20 Big horn sheeps op de vluchtstrook sloom voor zich uit te staren, de auto’s schieten de dieren voorbij. Het zijn duidelijk vrouwtjes want alle dieren hebben maar een klein gewei.
Hopende dat geen van de dieren wordt aangereden rijden we Golden in, een industrieel stadje waar verschillende sporen samenkomen.
Nadat we boodschappen hebben gedaan in een supermarkt die meer in de stemming is van Halloween dan van Thanksgiving rijden we door.
Glacier National Park
We rijden Glacier National Park in en het eerste wat we te zien krijgen zijn de bergtoppen die enorm wit zijn. Nadat we door een tunnel zijn gereden rijden we tussen hoge bergen door en als je omhoog kijkt zie je de grens van groen overgaan naar wit.
Halverwege de weg komen we langs het Rogers Pass Discovery Center, hier maken we een korte stop. Vooraf hebben we informatie opgezocht over Glacier National Park, blijkt halverwege de vakantie dat we naar Glacier National Park net over de grens in Amerika zitten te kijken.
We weten dus niet zo goed wat we hier allemaal kunnen doen en gaan om informatie vragen.
Binnen in het Rogers Pass Discovery Center is veel informatie te vinden over het gebied en de geschiedenis. Er staan een paar opgezette dieren van de dieren die hier leven. Een beer, wolf, coyote, cougar, mountain goat en nog een paar andere. Een paar wegen zijn nog maar net open en het kan maar zo zijn dat ze morgen afgesloten zijn vanwege de sneeuwval.
We krijgen te horen dat er vlakbij een camping is die nog plek heeft, het is zelfde de laatste dag dat de camping open is. We hebben dus geluk.
Illecilleweat Campground
We rijden door richting Illecilleweat Campground. Na een paar kilometer verlaten we de hoofdweg en gaan we een klein bergweggetje in. Het komt uit bij mooi mossig bos dat aan een riviertje ligt.
Bij het “hoofdgebouw”, eerder een hok, zit een vrouw van Glacier National Park. We mogen een plekje uitzoeken en het daarna bij haar melden.
We rijden de campground op en kijken onze ogen uit, het is alsof we in de Droomvlucht van de Efteling zitten. Overal hoge bomen met lange slierten rendiermos eraan, naast de campground stroomt het beekje en een paar omgevallen bomen liggen langs de kant van de weg.
De plaatsen verschillen van grootte, we komen uit bij een mooie plek en parkeren de camper. We staan op een kleine helling tussen een paar hoge bomen, uiteraard ook weer met een picknicktafel en een vuurpot.
1885 trail en de Loop Book Trail
Bij de Rogers Pass Discovery Center werd ons aangeraden als we nog willen wandelen de Loop Book Trail te wandelen. De Loop Book Trail is een korte wandeling van anderhalf kilometer langs de grote pilaren waar ooit een brug heeft gestaan voor de Canadian Pacific. De brug is gebouwd in lawine gebied en na een paar maanden kon de brug al niet meer worden gebruikt.
We kunnen hier heenrijden of vanaf de campground de 1885 trail lopen, deze eindigt op de plek waar de loop begint. De 1885 trail is het pad waar in 1885 het spoor voor de Canadian Pacific liep.
We lopen van de campground af en lopen richting de trail, die direct langs de berg loopt. Aan onze rechterkant stroomt het riviertje onder ons, de linkerkant gaat stijl omhoog en is een donker bos.
Bij de Rogers Pass Discovery Center werden we gewaarschuwd dat we zeker nog veel geluid moeten maken, hier leven veel grizzly beren en aangezien ze al een tijdje niet gezien zijn weet je het maar nooit.
Luid pratend lopen we over het pad waar duidelijk een spoor gelegen heeft, je ziet de plekken waar het hout heeft gelegen. Het pad is vrij breed en loopt plezierig.
Nadat we een bocht om zijn gegaan wordt het pad smaller, de bosjes komen dichter naar het pad toe en aan beide kanten van ons zit nu een donker bos. We kunnen niet goed zien wat er in het bos zit.
We lopen langs een oud schuurtje wat duidelijk werd gebruikt langs het spoor, de deur van het schuurtje staat voor een kiertje open en zingend lopen we er voorbij.
Al lopend hebben we het over de prachtige omgeving en hoe bijzonder het is dat hier meer dan een eeuw geleden een trein reed. We wisselen onze gesprekken af met kampvuur liedjes om geen stilte te laten vallen, we zijn niet van die lawaaimakers en zijn liever stil om van de natuur te genieten. Een beetje tegenstrijdig dus om luidkeels liedjes te gaan zingen.
We komen bij een plek waar het spoor nog duidelijk rechtdoor gaat maar waar het pad overgaat in een aangelegd pad, het ligt wat hoger en we kijken over de bosjes heen. Het stoelt een stuk vrijer en je voelt de spanning van je lichaam wegzakken.
Halverwege het pad ligt een uitwerpsel van een dier, het ziet er vrij vers uit. Ik prik erin met een stokje en zie dat het inderdaad vers is. Er komt geen stoom vanaf dus het ligt er al wel een paar uur. Er zitten bladeren in met pitjes en onherkenbare delen. Mijn eerste gedachte is natuurlijk berenpoep! (edit: ik heb het aan een berengids gevraagd, hij geeft aan dat het inderdaad berenpoep is. Van een Grizzly beer.) Een paar meter verderop staat een bessenstruik waarvan veel bessen al zijn weggesnoept, beren? Of vogels die ze wegpikken…
Het aangelegde pad is ondertussen weer weg en we lopen tussen de struiken door. Bij elk mogelijke bocht maken we wat extra lawaai en lachen bij het idee dat hier misschien iemand om een boom staat naar ons lawaai zit te luisteren. Hoe zou dat moeten klinken?
Onderweg wordt er jammer genoeg geen informatie gegeven over het spoor dat hier heeft gelegen. Dit is anders als we aankomen bij de Loop Book Trail, hier staan veel borden over wat hier precies was in die tijd. Een trein deed er 1,2km over om 20 meter te klimmen. Iets waar wij net 100 meter over hebben gedaan.
Een eindje verderop zie je het pad ophouden door kapotte bomen en stenen die over het pad zijn gevallen. Ook hier staan borden, hier zijn meer dan een eeuw geleden meerdere doden gevallen toen lawines naar beneden kwamen. Dat gebeurd hier nog steeds en het pad is een stukje opzij verlegd.
We lopen een heuvel over en komen uit bij de grote pilaren, er zijn er een paar omgevallen, duidelijk geraakt door de lawine. De pilaren zijn ongeveer 15 meter hoog en gemaakt van grote rotsblokken. Bijzonder dat ze in die tijd de stenen al zo konden bewerken, al werden er voor die tijd natuurlijk ook al grote kastelen gebouwd. Het blijft iets bijzonders!
We komen uiteindelijk uit bij een rivier met een brug erover, boven de brug is een grotere brug bedoeld voor auto’s.
Op de parkeerplaats zijn 5 grote buitenlandse jongens, ik weet niet waar ze vandaan komen maar mijn gevoel zegt India. Ze vragen aan ons hoe de trail is en of er iets te zien is. Ze zijn duidelijk zenuwachtig, eentje neemt het voortouw en blijft vragen stellen. Zijn daar mensen? Is het mooi? Is het lang?
We gaan het bos in en de jongen volgt ons snel, hij zit bijna vastgeplakt. De andere jongens volgen maar met tegenzin. Ik keer mij om en zeg, jullie moeten wel lawaai maken. Zeker bij bochten. De jongens kijken verschrikt en beginnen abrupt te zingen.
We lopen het donkere bos in waar we net langs liepen, het gaat stel omhoog en je ziet niet veel. Het schemert al een beetje. We staan bij een uitkijkpunt naar nog een paar pilaren te kijken, het is een prachtig gezicht en je moet je inbeelden hoe het eruit ziet met de sporen erover heen.
De jongen achter ons maakt ruzie met zijn vrienden, ze durven niet en zijn alweer omgekeerd. Hij probeert ze over te halen maar ze komen niet. Wij lopen rustig verder, succes ermee!
Het bos wordt steeds donkerder maar komen uiteindelijk uit bij het punt waar we net met de loop zijn begonnen.
Terwijl het donkerder wordt lopen we terug, we zien nu helemaal niet meer wat er in de bosjes zit. Ik heb mijn hoofdlampje mee mocht het te donker worden. Halverwege het pad vliegen drie kleine vogeltjes ongeveer honderd meter vrolijk tjilpend met ons mee. We zingen vrolijk met ze mee terwijl we langzaam de campground weer benaderen.
Kampvuur
Aangekomen bij de campground neem ik wat extra hout mee. Ik maak een kampvuur terwijl Annemarie het eten klaarmaakt. Nog geen kwartier later is het te donker om nog te zien waar je loopt. Ik ben blij dat we op tijd terug zijn, maar ook met de keuze om mijn hoofdlampje voor de zekerheid mee te nemen.
Het kampvuur houdt ons heerlijk warm en als we naar boven kijken zien we heldere sterren aan de hemel staan. Wat een heerlijke plek is dit!
Een dier in de camper
We liggen al op bed als we wat geritsel horen. Ik dacht eerst dat het een zuchtje wind zou zijn door de camper heen, maar het geritsel kwam nog een keer. Ik pak mijn hoofdlampje en schijn door de camper heen. Niks te zien natuurlijk.
Ik kom uit mijn bed en loop naar voren toe en wacht, het duurt even maar na een tijdje hoor ik het geluid weer. Het komt bij de bestuurdersstoel vandaan.
Ik kijk met mijn hoofdlampje onder de stoel maar zie niks, ook niet waarmee het geritsel kan worden veroorzaakt.
Ik ga weer terug naar bed maar 10 minuten later hoor ik het weer. Ik ga weer kijken maar ook nu zie ik niks.
Weer een paar minuten hoor ik het weer, ik begin het behoorlijk irritant te vinden en met de bezem sla ik een paar keer tegen de stoel aan. Het blijft stil.
Ik ga naar bed en het blijft een tijd rustig. Totdat ik een klein plofje hoor, geritsel en dan “piep piep piep”. Een muis, lekker dan!
Ik heb geen idee wanneer hij binnen is gekomen en hoe, kunnen muizen 30 centimeter springen? Dan is wat hij nodig heeft om bij de eerste trede te komen. Of hij is in mijn tas gekropen toen we bij het kampvuur zaten.
We hebben dus een muis in de camper, maar waar hij zit, geen idee!
